Μόνο δέος μπορεί να σου προκαλέσει η προσπάθεια των Σπαρταθλητών, σε έναν αγώνα που δοκιμάζονται οι σωματικές και ψυχικές αντοχές των δρομέων!
Μιλήσαμε με 4 από τους Έλληνες Σπαρταθλητές προσπαθόντας εισβάλουμε στο μυαλό τους και στην ιδιοσυγκρασία τους. Ο Νίκος Σιδερίδης, η Jo Μαντά, ο Γιάννης Πολυχρονίδης και ο Γιάννης Καλικάς μας έκαναν την τιμή να μας παραχωρήσουν μία ολική συνέντευξη, ίσως και μοναδική για τα χρονικά του Ultra-Running
Ποια είναι τα μαθήματα ζωής που μπορεί να αποκομίσει κάποιος τερματίζοντας το Spartathlon
Νίκος Σιδερίδης : Η διαδρομή σε έναν αγώνα ultra είναι προσωπική υπόθεση, οπότε για το μόνο μαθήμα που μπορώ να μιλήσω, είναι αυτό που αποκόμισα εγώ.Όσο βελτιώνεται η επίδοση, αυξάνεται η ταπείνωση που νιώθω μπροστά στην φύση , την ζωή και τελικά τον Θεό μου.Ότι και να καταφέρω , θα είμαι πάντα ένα ελάχιστο μέγεθος που προσπαθεί να ξεπεράσει τον χθεσινό εαυτό του.Παρ όλο που γνωρίζω το μάταιο της δικής μου προσπάθειας, δεν θα σταματήσω να αγωνίζομαι ποτέ.Έχω την Ελπίδα.
Jo Manta : Τα μαθήματα ζωης απορρεουν απο τη συνολικη προετοιμασια του Σπαρταθλου, οπου καλουμαστε να συνδυάσουμε τις απαιτησεις της εργασιακης καθημερινοτητας με τις πολυωρες προπονησεις. Σε καθε δυση ηλιου ομως, υπερισχυει η πειθαρχια, ο σεβασμος στον εαυτο σου και κατ’επεκταση στο συνανθρωπο σου, καθως και η αγαπη σε αυτο που κανεις! Αξιες ανεκτιμητες..οπου τερματισμος συντελει στην αποκορυφωση αυτων των αξιων με κυριαρχο μαθημα ζωης..την ευγνωμοσυνη για την ιδια τη ΖΩΗ!
Γιάννης Πολυχρονίδης : Το βασικότερο μάθημα για μένα που αποκομιζεις τερματιζοντας αυτό τον αγώνα, είναι το να είσαι ταπεινός. Η σκληρότητα του αγώνα και τα τόσο στενά χρονικά του όρια που δεν σ αφήνουν ούτε μία στιγμή να χαλαρωσεις σου διώχνουν τα έστω και ελάχιστα σημάδια “υπεροψιας” που μπορεί να έχεις πριν από τον αγώνα.
Γιάννης Καλικάς : Τα μαθήματα ζωής που αποκομίζει κάποιος τερματίζοντας το Σπάρταθλον είναι πολλά και εμπεριέχουν πολλές ερμηνείες. Κύριο διδακτικό αίσθημα αυτό της ταπεινότητας που προϋπάρχει του αγώνα. Κατά τη διάρκεια του αγώνα το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι αυτό της αποφασιστικότητας, μέσα μου υπήρχε διαρκώς η φράση «θέλω να φτάσω τόσο πολύ στον τερματισμό, να ακουμπήσω τον “Βασιλιά Λεωνίδα”», ένα ιστορικό πρόσωπο που θυσιάστηκε χωρίς σκέψη γι αυτούς που αγαπούσε και την πόλη – κράτος του. Έτσι αντιλαμβάνομαι είναι και τη ζωή μας, μια υπεραπόσταση και αυτά που βιώνεις αφορούν όλες τις εκφάνσεις της (το εργασιακό μας περιβάλλον, τις σχέσεις με συντρόφους και φίλους κ.α.).
Τι είναι αυτό το οποίο σε κρατάει δυνατό για 24 ώρες μέχρι να φτάσεις στο σημείο του τερματισμού ( το συναισθηματικό σημείο κλειδί; )
Νίκος Σιδερίδης : Η αγάπη μου για τον Χριστό και η αγάπη μου για την οικογένειά μου, τη γυναίκα μου και τα δυο μου αγόρια .Αυτή η αγάπη είναι που με κρατά δυνατό όχι μόνο στο Σπάρταθλον, αλλά σε έναν αγώνα που η άγνωστη γραμμή του τερματισμού είναι συνάμα και η αφετηρία.
Jo Manta : Η αγαπη μου για το τρεξιμο! Ακομα και τωρα, λιγες ημερες μετα, ανυπομονω να βγω στο δρομο της γειτονιας και να βιωσω ολα αυτα τα συναισθηματα του δρομεα που ειναι απολυτα εθισμενος στη μοναδικοτητα του ψυχισμου του κατα τη διαρκεια καθε προπονησης.
Γιάννης Πολυχρονίδης : Όλοι μας έχουμε από κάπου να “πιαστουμε” στις δύσκολες εκείνες ώρες που το μυαλό παίζει τα παιχνίδια του. Το δικό μου “στήριγμα” είναι η σύντροφος μου που πάντα με στηρίζει και με ακολουθεί σε κάθε μου βήμα όλα αυτά τα χρόνια, η οικογένεια μου που αγωνιουσε σε όλη την διάρκεια του αγώνα (κλασσική ατάκα Ελληνίδας μάνας όταν την αποχαιρετουσα πριν τον αγώνα “αν δεν μπορείς να το αφήσεις”), και φυσικά οι φίλοι μου που επί μιάμιση μέρα ζούσαν και αυτοί τον αγώνα τους.
Γιάννης Καλικάς : Απλώς έτρεχα σε ιστορική διαδρομή κ ήθελα να τερματίσω με επιτυχία τον Άθλο του Φειδιππίδη.Οτι καινούργιο κάνω με εξιτάρει, και επειδή πρόσφατα τερμάτισα ενα επίσης δύσκολο αγώνα η “εγρήγορση” να καταφερω κάτι πιο δύσκολο απο το προηγούμενο με κράτησε ζωντανό.
Ποια είναι τα συναισθήματα σου κατά τη διάρκεια του αγώνα;
Νίκος Σιδερίδης : Δεν νιώθω ιδιαίτερα συναισθήματα κατά την διάρκεια του αγώνα.Είμαι προσηλωμένος στην προσπάθειά μου.Βέβαια παίρνω κουράγιο και χαίρομαι όταν βλέπω το πλήρωμα υποστήριξης μου και όταν ακούω ενθαρρυντικά λόγια από εθελοντές και θεατές , αλλά όχι κάτι άλλο.
Jo Manta : Η μοναδική λέξη που δύναται να περιγράψει τα προσωπικά μου συναισθήματα είναι..αλληλοσυγκρουόμενα!! Καταρχάς καθόλη τη διάρκεια του αγώνα επικρατεί συναισθηματική φόρτιση είτε είσαι καλά και αισθάνεσαι ότι έχεις τη δυνατότητα να φτάσεις στο φεγγάρι, είτε γιατί οι δυνάμεις σου θεωρείς ότι σε έχουν εγκαταλείψει και αισθάνεσαι αδύναμος. Έντονα συναισθήματα που εναλλάσσονται με απίστευτη ταχύτητα στην ψυχολογία του δρομέα! Και είναι οι στιγμές αυτές που με διαπερνούν σαν ρεύμα και δίνουν το μοναδικό ερέθισμα που οδηγεί στον τερματισμό! Στον τερματισμό όπου παύει οποιαδήποτε περιγραφή.. παρά κλείνω τα μάτια και ακόμα ακούω τον Κόσμο να φωνάζουν, να χειροκροτούν, να δακρύζουν και να τερματίζουν όλοι μαζί μου!! Τους ευχαριστώ..
Γιάννης Πολυχρονίδης : Σε αυτόν τον αγώνα πιστεύω ότι θα νιώσεις όλα τα συναισθήματα. Ένιωθα λοιπόν νευρικοτητα πριν την εκκίνηση, φόβο για το τι θα συναντήσω μπροστά μου, θυμό όταν κάτι δεν πήγαινε όπως το ήθελα, χαρά κάθε φορά που συναντούσα τους δικούς μου ανθρώπους στα στεκ, και ένα συναίσθημα το οποίο δεν μπορώ να βρω λόγια να το περιγράψω όταν αγγίζεις το πόδι του Λεωνίδα!!!!
Γιάννης Καλικάς : Τα συναισθήματα είναι ευμετάβολα, ακραία πολλές φορές. τόσο πριν, όσο και κατά τη διάρκεια του Σπάρταθλον. Αισθάνεσαι χαρά, ευεξία, πόνο, απογοήτευση, “απελπισία”, λαχτάρα, ευδαιμονία. Το μυαλό ισορροπεί διαχωρίζοντας τα και αποκτάς με αυτό τον τρόπο μεγάλη αυτοπειθαρχία. Χρειάζεται να αφιερώσεις ποιοτικό χρόνο στη διαχείριση αυτών. αλλά ο κόπος αυτός σου αποδίδει τέτοιας έντασης συναισθήματα, βιώματα μοναδικά που θα σε «ακολουθούν» συνέχεια στην περεταίρω ζωή σου. Επιπρόσθετα, κατά τη διάρκεια της αθλητικής προσπάθειας προσπαθώ να χρησιμοποιώ το εργαλείο του διαλογισμού για να έχω μια ενότητα με τον εαυτό μου και το εξωτερικό περιβάλλον.
Ποιες συμβουλές θα έδινες σε όλους αυτούς που σκέφτονται να δοκιμάσουν την τύχη τους στο Spartathlon.
Νίκος Σιδερίδης : Ο καθένας θα πρέπει να κάνει μια ενδοσκόπηση και σε πρώτη φάση να αξιολογήσει όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά την φυσική του κατάσταση.Σε αυτή την περίπτωση ο εγωισμός είναι ο χειρότερος σύμβουλος.Αν καποιος έχει αρκετά ,ως πολλά χρόνια στην πλάτη του με μαραθωνίους και αρκετούς υπερμαραθωνίους, θα μπορούσε να το επιχειρήσει.Δεν είναι ένας αγώνας που μπορεί κάποιος να τον τρέξει για την πλάκα του, την τρέλα του κτλ.Έχει κόστος και μάλιστα μεγάλο.Ή έχεις την δυνατότητα να πληρώνεις το κόστος, ή όχι.Από την άλλη, αν κάποιος θέλει να χρεώνεται για πλάκα, δεν είμαι εγώ αυτός που θα τον εμποδίσει.
Jo Manta : Να το επιχειρησουν με υπομονη, συνεση και σεβασμο στον εαυτο τους για αυτο ακριβως που προκειται να ακολουθησει στην επιπονη προετοιμασια. Καλο ειναι να δεχτουν συμβουλες απο επαγγελματιες του χωρου, ωστε να επελθει η ομαλοτερη προσαρμογη νου και σωματος, οπου μεσα απο τον ωριμο συνδυασμο των προαναφερθεντων να επιτυχουν τη δικη τους Ιθακη.
Γιάννης Πολυχρόνιδης : Να έχουν πολύ υπομονή, να είναι “εργατικοι”, να είναι έτοιμοι να θυσιασουν αρκετό από τον ελεύθερο χρόνο τους καθ όλη την διάρκεια της προετοιμασίας τους και να έχουν “εγκρατεια” στον αγώνα ιδιαίτερα στην αρχή.
Γιάννης Καλικάς : Στο Σπάρταθλον και μόνο η συμμετοχή αποτελεί μια πλούσια εμπειρία. Ίσως η πιο ειπωμένη φράση τα τελευταία χρόνια για τους αγώνες μεγάλης διάρκειας. Αυτό συμβαίνει γιατί ακόμα και πριν τον αγώνα πρέπει να «εργαστείς» με τον εαυτό σου, να δοκιμαστείς σκληρά όλες αυτές τις ατελείωτες ώρες, να ξεπεράσεις τους φόβους σου, να συνεργαστείς με τους συνοδούς σου και τη διοργάνωση και να σέβεσαι τους συναθλητές σου και τη διοργάνωση. Είμαστε πολύ τυχεροί που υπάρχει αυτή η ιστορική διαδρομή στη χώρα μας, μια διδακτική διαδρομή, που αποτελεί ορόσημο για την παγκόσμια ιστορία.
Πως εξελίσσεται η προπόνηση σου και ποιος είναι ο επόμενος σου μεγάλος στόχος;
Νίκος Σιδερίδης : Αυτή την περίοδο είμαι σε ενεργητική αποκατάσταση, την οποία επιτυγχάνω με κολύμπι, ποδήλατο και ελάχιστο τρέξιμο συνήθως σε χόρτο. Ο επόμενος στόχος κατά 90% (αν εξασφαλίσουμε την αναγκαία οικονομική υποστήριξη) θα είναι ο μεγαλύτερος υπερμαραθώνιος στην Ευρώπη.Ο Μιλάνο – Σαν Ρέμο 290χλμ.
Jo Manta : Ξεκουραση και ενεργητικη αποκατασταση σε συνδυασμο παντα με σωστη και ισορροπημενη διατροφη. Επομενος μεγαλος στοχος..? Θεωρω ειναι λιγο νωρις να δωσω μια απαντηση διοτι το μυαλο δεν εχει αφομοιωσει ακομα αυτα που ελαβαν χωρα στο Σπαρταθλον! Αν και οι δικοι μου ανθρωποι ηδη γνωριζουν το στοχο μου..!!! 🙂
Γιάννης Πολυχρονίδης : Αυτό το διάστημα βρίσκομαι στο σταδιο της αποκατάστασης και κάνω εναλλακτική προπόνηση, ποδηλασία κολύμβηση. Ο επόμενος στόχος για την ώρα δεν ξέρω ποιος θα είναι, πιστεύω ότι είναι νωρίς ακόμα για μένα για να θέσω νέους στόχους. Σιγά σιγά με τον καιρό, υγεία να υπάρχει.
Γιάννης Καλικάς : Η κύρια προπόνηση μου, για το Σπαρταθλον ήταν ο τερματισμός μου στο UTMB στις Άλπεις. Χαριτολογώντας θα έλεγα ότι ήταν το long run μου. . Γενικά η προπόνηση μου δεν ξεπερνούσα εβδομαδιαίως τα 20 με 30 χιλιόμετρα λόγω απαιτητικών επαγγελματικών υποχρεώσεων ζώντας σε μια ξένη χώρα. Πιστεύω κατάφερα να τερματίσω χάριν της υπομονής και της θέλησης μου, αφαιρώντας από το μυαλό μου την κούραση, τους πόνους και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζα κατά τη διάρκεια του αγώνα. Είχαν δημιουργήσει εκ των προτέρων ένα πλάνο με τους συνοδούς μου για το πώς θα κινούμουν στον αγώνα και το τήρησα πιστά.Αυτή τη στιγμή είμαι σε περίοδο Παθητικής αποκατάστασης ύστερα απο μια δύσκολη χρονιά .Ο επόμενος στόχος θα καθοριστεί την επόμενη χρόνια αναλόγως τις επαγγελματικές υποχρεώσεις.
Υπάρχει κάποιος ultra runner που αποτελεί την έμπνευση σου;
Νίκος Σιδερίδης : Υπάρχουν κάποιοι ultra runners που έχουν εντυπωσιακές επιδόσεις , και τους οποίους σέβομαι για αυτές.Παρ όλα αυτά. μέσα στην καρδιά μου έχω Αθλητές Ανθρώπους και σε καμιά περίπτωση Αθλητές Επίδοση.Οι δεύτεροι μάλιστα με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Βλέπω μόνο την επίδοσή τους και όχι αυτούς.Αντίθετα υπάρχουν Αθλητές Άνθρωποι, όπως ο Νίκος Καλοφύρης, ο Νίκος Πετρόπουλος,ο Δημοσθένης Ευαγγελίδης, ο Γιώργος Τάσιος . που η σεμνότητά και το ήθος τους μιλάνε στην καρδιά μου.Τότε που η ταπεινοφροσύνη γίνεται στα μάτια μου μεγαλείο ψυχής.Αλλά και αθλητές με αναπηρία ή με προβλήματα διάφορα μου δείχνουν τον Άνθρωπο.Ο τελευταίος ίσως τερματίσαντας του Σπαρτάθλου μπορεί να έχει για μένα μεγαλύτερη αξία από κάθε πρωταθλητή.
Jo Manta : Θα μπορουσα να αναφερθω στην ελιτ των αθλητων του εξωτερικου, οπου και αδιαμφισβητητα θαυμαζω! Ομως οφειλω να σταθω στο δικο μας παιδι, στον ΕΛΛΗΝΑ, οπου μεσα απο τη σκληρη του καθημερινοτητα καταφερε να βγει μπροστα και να μας υπενθυμισει πως τιποτε δεν ειναι ακατορθωτο, αρκει να μην παψουμε να ονειρευομαστε! Αναφερομαι στον προπονητη και φιλο Σιδεριδη Νικο..τον αγαπαμε απλα!
Γιάννης Πολυχρονίδης : Ο άνθρωπος που αποτελεί πηγή έμπνευσης μου, ο καθοδηγητης και μεντορας μου, είναι ο αδερφικος μου φίλος ο Νίκος ο Σιδεριδης, που νομίζω ότι και να πούμε γι αυτόν τον άνθρωπο είναι λίγο. Ένας ακόμα αθλητής που αποτελεί πηγή έμπνευσης ο οποίος είναι πρότυπο όχι μόνο σαν αθλητής αλλά και ως άνθρωπος είναι ο Νίκος ο Καλοφυρης.
Γιάννης Καλικάς : Πρότυπο για εμένα αποτελούν άνθρωποι – φίλοι μου που έχουν καταφέρει να είναι και αθλητικά πρότυπα. Θα αναφέρω τον φίλο μου Νίκο Σιδερίδη διότι είναι ένας άνθρωπος με πολλές υποχρεώσεις, ένας ερασιτέχνης που κατάφερε να συνδυάσει την δουλεία του, τις οικογενειακές υποχρεώσεις του και ταυτόχρονα να είναι προσηλωμένος στο στόχο του εδώ και πολλά χρόνια. Τερματίζοντας στην 3η θέση με τον εκπληκτικό του χρόνο, έχοντας μάλιστα απέναντι του αθλητές πολύ υψηλού επιπέδου συγκαταλέγεται πλέον στους elite αθλητές παγκοσμίως. Ήταν κάτι που του άξιζε. Τέλος αθλητικό πρότυπο για εμένα αποτελεί και ο εκπληκτικός άνθρωπος και αθλητής Νίκος Κολοφύρης.
