Νέα έρευνα εξετάζει σε βάθος αν τα περισσότερα χιλιόμετρα ισοδυναμούν με άσχημα νέα για τα γόνατα σου
Είναι εύκολο να καταλάβεις γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως το τρέξιμο είναι κακό για τα γόνατα σε βάθος χρόνου. Πράγματι, τα γόνατα σου αντιμετωπίζουν σημαντικές κρούσεις σε κάθε σου βήμα. Σίγουρα έχεις τραυματιστεί κατά καιρούς στα γόνατα και σίγουρα γνωρίζεις κάποιον που σταμάτησε το τρέξιμο από πόνους στα γόνατα.
Αλλά οι περισσότερες ιατρικές έρευνες συνεχίζουν να αποκλείουν το τρέξιμο σαν ένα από τους λόγους οστεοαρθρίτιδας των γονάτων.
Η πιο πρόσφατη από αυτές τις αναφορές που δημοσιεύτηκε online στο επιστημονικό περιοδικό Arthritis Care & Research, παρέχει ενδιαφέρουσες και επιτακτικές πληροφορίες. Και αυτό γιατί η ερευνητική ομάδα δεν μελέτησε δρομείς. Οι 2637 συμμετέχοντες προήλθαν από ένα μεγάλο δείγμα που ονομάζεται Osteoarthritis Initiative, προερχόμενο από Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας και μεγάλες Φαρμακευτικές Εταιρίες.
8 Χρόνια μετά την συμμετοχή τους στην έρευνα, στους συμμετέχοντες (56% άνδρες μέσου όρου ηλικίας 64 ετών) δόθηκε ένα ερωτηματολόγιο που αφορούσε φυσικές δραστηριότητες. Αυτό αποκάλυψε πως 778 συμμετέχοντες (περίπου το 29,5%) είχε τρέξει κάποια στιγμή στην ζωή τους.
Οι ερευνητές από 4 νοσοκομεία των Ηνωμένων Πολιτειών υπέθεσαν πως “ένα ιστορικό ερασιτεχνικού τρεξίματος θα μπορούσε να αυξήσει τους κινδύνους αντιμετώπισης συμπτωμάτων στα γόνατα και ανάπτυξης αρθρίτιδας”. Όλα τα μέλη του Osteoarthritis Initiative υποβλήθηκαν σε απεικόνιση με ακτίνες X στα γόνατα τους.
Τα αποτελέσματα όμως ήταν αντίθετα από αυτά που περίμεναν οι ερευνητές. Αυτό τους ανάγκασε να καταλήξουν στο εξής συμπέρασμα: “Ένα ιστορικό ερασιτεχνικού τρεξίματος δεν σχετίζεται με αυξημένες πιθανότητες πόνου στα γόνατα, ευρήματα μετά από απεικόνιση ή συμπτώματα αρθρίτιδας. Στην πραγματικότητα, όσον αφορά τους πόνους στα γόνατα, μια δόση αντίστροφης εξάρτησης με τους δρομείς”.
Αυτό σημαίνει πως οι άνθρωποι που έτρεξαν περισσότερο είχαν και τους λιγότερους πόνους στα γόνατα. “Αυτό είναι αλήθεια για όλες τις ηλικίες και για το τρέξιμο σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής”, σημείωσε ο πρώτος συγγραφέας Grace Hsaio-Wei Lo, M.D., βοηθός καθηγητή στο Baylor College of Medicine, σε ένα email στο Runner’s World.
Επιπλέον, όσοι από τους συμμετέχοντες στην έρευνα συνέχισαν να τρέχουν, αντιμετώπισαν λιγότερους πόνους στα γόνατα (το 21,1%) από αυτούς που παράτησε το τρέξιμο (25,3%), ο οποίοι με την σειρά τους είχαν λιγότερους πόνους από αυτούς που δεν είχαν τρέξει ποτέ (29,6%). Η έρευνα ήταν κατά τέτοιο τρόπο σχεδιασμένη που δεν μπορούσε να αποδείξει την αιτία σε σχέση με το αποτέλεσμα (cause and effect), έτσι ο Lo πιστεύει πως οι δρομείς μπορεί να ανέφεραν λιγότερο πόνο επειδή είχαν μικρότερο δείκτη μάζας σώματος από αυτούς που δεν έτρεχαν, καλύτερη μυική δύναμη ή ισορροπία ή συνολικά πιο υγιή τρόπο ζωής.
Μόνο 2-5% χαρακτήρισαν τον εαυτό τους ανταγωνιστικό και οι ερευνητές υποστηρίζουν πως αυτό είναι μια από τις κύριες δυνάμεις της δουλειάς τους. “Οι συμμετέχοντες στην έρευνα δεν ανήκαν σε κάποια elite ομάδα δρομέων και το ευρήματα της έρευνας είναι περισσότερο εφαρμόσιμα σε μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού από οποιαδήποτε άλλη έρευνα”, σημειώνουν. Οι δρομείς ομαδοποιήθηκαν σε χαμηλές, μέτριες και υψηλές ομάδες, ανάλογα αν είχαν κάνει τουλάχιστον 250, 800 ή 2000 προπονήσεις τρεξίματος αντίστοιχα στην ζωή τους.
Ποσοστό δρομέων που ανέφεραν συχνό πόνο στο γόνατο
Όχι δρομείς |
41,1% |
“Χαμηλοί” δρομείς |
34,9% |
“Μεσαίοι” δρομείς |
39,2% |
“Υψηλοί” δρομείς |
31,3% |
Συγγραφέας: Amby Burfoot
Επιμέλεια και κατασκευή: Runningmagazine