Έρευνα αποκαλύπτει πως το αμινοξύ αργινίνη, το οποίο το βρίσκεις στον σολομό, στα αυγά και στους ξηρούς καρπούς, βοηθάει τον οργανισμό σου να μεταβολίζει την γλυκόζη στο αίμα, όπως ακριβώς και τα γνωστά φάρμακα για τον Διαβήτη.
Ερευνητές από το Παν/μιο της Κοπενχάγης βρήκαν πως η αργινίνη βελτίωσε τον μεταβολισμό της γλυκόζης, τόσο σε αδύνατα (ευαίσθητα στην ινσουλίνη) τόσο σε παχύσαρκα (ανθεκτικά στην ινσουλίνη) ποντίκια.
Έκκριση ινσουλίνης
Για πολλά χρόνια, οι επιστήμονες γνώριζαν πως η αργινίνη αποτελεί σημαντικό μέρος της έκκρισης ινσουλίνης στο αίμα. Τελευταίες έρευνες δείχνουν πως αυτή η διαδικασία είναι έμμεση. Η αργινίνη συμβάλει στην έκκριση της ορμόνης GLP-1, η οποία μεταγενέστερα επηρεάζει την έκκριση της ινσουλίνης.
Μετά από την υποβολή ποντικιών σε τεστ ανοχής στην γλυκόζη, οι ερευνητές βρήκαν πως το αμινοξύ αργινίνη ήταν το ίδιο αποτελεσματικό στην βελτίωση του μεταβολισμού της γλυκόζης στο αίμα, όσο και τα γνωστά φάρμακα του εμπορίου.
“Αποδείξαμε πως, τόσο αδύνατα όσο και χοντρά ποντίκια, ωφελήθηκαν σημαντικά από τα συμπληρώματα αργινίνης”, είπε ο συγγραφέας της έρευνας, Christoffer Clemmensen σε δήλωση του. “Στην πραγματικότητα, βελτιώθηκε ο μεταβολισμός της γλυκόζης έως 40% και στις 2 ομάδες”.
Ο ρόλος της GLP-1
Η ορμόνη GLP-1, παίζει σημαντικό ρόλο στην ομαλοποίηση της όρεξης και στον μεταβολισμό της γλυκόζης, σημείωσαν οι ερευνητές, γι αυτό τον λόγο χρησιμοποιείται σε πολλά φάρμακα για την αντιμετώπιση του διαβήτη τύπου 2.
Το ερώτημα είναι αν μια διατροφή πλούσια στην αργινίνη αποτελεί τρόπο αντιμετώπισης της ασθένειας. Η απάντηση είναι: “όχι ακριβώς”
“Δεν μπορείς, φυσικά, να θεραπεύσεις τον διαβήτη, απλώς τρώγοντας απεριόριστες ποσότητες αμυγδάλων και φουντουκιών που είναι πλούσια στην αργινίνη”, γράφει ο Clemmensen. “Πάντως, τα ευρήματα υποδεικνύουν πως διατροφικές παρεμβάσεις με τροφές που περιέχουν αργινίνη, μπορεί να έχουν θετικά αποτελέσματα στον τρόπο με τον οποίο ο οργανισμός σου επεξεργάζεται το φαγητό που τρως”.
Τα ευρήματα εγείρουν ερωτήματα σχετικά με την δυνατότητα άλλων αμινοξέων να έχουν τα ίδια αποτελέσματα με αυτά της αργινίνης, όπως και ποιοι μηχανισμοί του εντέρου είναι υπεύθυνοι για την ενεργοποίηση της ορμόνης GLP-1 από την αργινίνη.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Journal Endocrinology.
Πηγή: Science Daily
