«Και να ξαναγεννιόμουν πάλι δρομέας θα ήμουν». Αυτή την ατάκα είπε κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της στο Running Magazine η Αναστασία Μαρινάκου και αν κάνουμε μία αναδρομή στις επιδόσεις θα καταλάβουμε το γιατί.
Με αφορμή την παρουσία της στον Stoiximan.gr 13ο Διεθνή Μαραθώνιο «Μέγας Αλέξανδρος», η Αναστασία Μαρινάκου μίλησε στο Running Magazine σε μία πραγματικά απολαυστική συνέντευξη.
Γεννήθηκε το 1996 και μεγάλωσε στη Χαλκίδα και η πρώτη της επαφή με το τρέξιμο ήταν πριν τελειώσει το δημοτικό. Δραστήριο παιδί από μικρή δεν άργησε να καταλάβει (ούτε εκείνη, αλλά ούτε και οι γύρω της) πως είναι γεννημένη για να τρέχει.
Σε ηλικία 19 ετών ανακηρύχθηκε κορυφαία νεανίδα αθλήτρια, ενώ «έσπασε» το πανελλήνιο ρεκόρ στα 1.500μ μετά από 30 χρόνια (!) και όπως τόνισε δύσκολα θα γίνει νέο ρεκόρ στο εν λόγω αγώνισμα.
Η Αναστασία μας μίλησε ακόμα για όλες τις καλές και κακές στιγμές που συνάντησε στον αθλητισμό, την περίοδο που αναθεώρησε κάποια πράγματα γύρω από το τρέξιμο, για όλους όσοι την στηρίζουν και τους στόχους της για τα επόμενα χρόνια που περιλαμβάνουν και άλλα ρεκόρ εννοείται!
Από την κουβέντα μας δεν έλειψε η παρουσία της στο camp που διοργάνωσε ο Usain Bolt, με τον οποίο ακόμα και σήμερα κρατάει επαφές, αλλά και μία τυπική εβδομάδα της Αναστασίας Μαρινάκου.
Αναλυτικά η συνέντευξη που παραχώρησε η Αναστασία Μαρινάκου στο Running Magazine :
– Πώς μπήκε το τρέξιμο στη ζωή σου;
«Τρέχω από 13 χρονών. Από μικρή ήμουν δραστήριο παιδί με διάφορες δραστηριότητες. Στο δημοτικό είχαν έρθει κάτι γυμναστές και μας είχαν κάνει κάποια τεστ και με επέλεξαν ως ταλέντο. Είχαν πει, μάλιστα, στους γονείς μου να ασχοληθώ με τον αθλητισμό. Το ίδιο τους είχαν πει και οι καθηγητές μου. Να ασχοληθώ με κάτι για να εκτονώσω την ενέργειά μου. Ξεκίνησα στην 4η Δημοτικού για 4-5 μήνες, αλλά σταμάτησα. Στο γυμνάσιο το είχα πάντα στο μυαλό μου και στη Δευτέρα Γυμνασίου αποφάσισα να ασχοληθώ ενεργά με το στίβο».
– Οι γονείς σου τι σου είπαν;
«Το είχαν πάρει πολύ θετικά. Αυτό που μου είπαν οι γονείς μου είναι ότι αν διαβάζω θα πάω (γέλια)».
– Αν και ξεκίνησες μικρή με τον αθλητισμό. Ποια ήταν η σχέση σου μέχρι να αποφασίσεις ότι θα ακολουθήσεις το τρέξιμο;
«Δεν είχα σκεφτεί ότι θα γίνω μεγάλη αθλήτρια, αν και από μικρή μου άρεσε να τρέχω. Στο γυμνάσιο ξεκίνησα, αλλά κάτι μέσα μου μου έλεγε ότι θα είμαι πολύ καλή σε αυτό που θα κάνω».
– Λίγα χρόνια μετά νιώθεις ότι έκανες το σωστό;
«Ξεκάθαρα ναι. Ευχαριστώ το Θεό που αποφάσισα να ασχοληθώ με το τρέξιμο, γιατί θα ήταν κρίμα αν δεν το έκανα».
– Ποια είναι η γνώμη σου για τη μεγάλη άνοδο του τρεξίματος τα τελευταία χρόνια;
«Το τρέξιμο θα είναι πάντα στη ζωή του ανθρώπου. Είναι κάτι το οποίο υπήρχε ανέκαθεν, απλά τα τελευταία χρόνια διαδόθηκε περισσότερο. Δεν πιστεύω ότι θα σταματήσει το ενδιαφέρον για το τρέξιμο. Αντιθέτως πιστεύω ότι θα υπάρχει περισσότερη όρεξη από τον κόσμο. Τα προβλήματα που έχουμε όλοι είναι αρκετά και το τρέξιμο είναι μία διέξοδος από αυτά».
ΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ
– Η ζωή του αθλητή πως είναι; Και δη του δρομέα φυσικά;
«Χρειάζεται πειθαρχία, προσήλωση, συγκέντρωση και να ξέρεις τι θέλεις. Από τη στιγμή που αγαπάς αυτό που κάνεις, το κάνεις με ευχαρίστηση. Υπάρχουν φορές που μπορεί να ‘’ζήλεψα’’ κάποιον που πήγε διακοπές το καλοκαίρι, αλλά η χαρά που παίρνω από τον αθλητισμό δεν συγκρίνεται με τίποτα. Είναι ένα μοναδικό συναίσθημα».
– Πώς είναι μία ημέρα της Αναστασίας;
«Ξυπνάω στις 07:30 και στις 08:30 έχω προπόνηση. Στις 11 τελειώνω και γυρίζω σπίτι. Μαγειρεύω, κοιμάμαι και 17:00 ξανά γήπεδο. Στις 20:30 γυρίζω σπίτι και χαλαρώνω. Ενίοτε, μπορεί βάσει του αγωνιστικού μου προγράμματος να ξεκουράζομαι τις Κυριακές. Σε περιόδους αγώνων προπονούμαι και Σάββατο και Κυριακή».
– Τι σου έχει προσφέρει το τρέξιμο;
«Σίγουρα ο αθλητισμός σου διαμορφώνει το χαρακτήρα με ένα θετικό πρόσημο. Μαθαίνεις να έχεις πειθαρχία, υπομονή, επιμονή και δύναμη. Αν και από μικρή ήμουν σε αυτό το mood, το τρέξιμο τα έβγαλε στο μέγιστο βαθμό».
– Τι προπονήσεις περιλαμβάνει η εβδομάδα σου;
«Κάθε μέρα είναι κάτι διαφορετικό. Δυο φορές την εβδομάδα πηγαίνω γυμναστήριο για ενδυνάμωση. Υπάρχουν οι γαλακτικές προπονήσεις που κάνω δυο φορές την εβδομάδα, υπάρχει το αερόβιο και μετά έρχεται το κατώφλι. Μέσα σε μια εβδομάδα περνάς απ’ όλες αυτές τις προπονήσεις».
– Έχεις τρέξει και 800μ και 1.500μ και 3.000μ. Ποιο είναι το αγώνισμα που σου αρέσει περισσότερο πλέον και που σου ταιριάζει;
«1.500 ξεκάθαρα. Αλλά μου αρέσουν και κάνω 800μ και 3.000μ. Στο μέλλον δεν αποκλείω και τα 5.000μ. Προς το παρόν τείνω στα 1.500, ενώ στην πορεία πιστεύω ότι θα είμαι πάρα πολύ καλή και στα 5.000μ.
Αρχικά θέλω να κάνω μια επίδοση στα 1.500 και αφού την πέτυχω, πιστεύω πως θα είμαι πολύ καλή και στα 5.000μ.».
ΔΥΣΚΟΛΑ ΘΑ «σπασουν» 2 πανελληνια ρεκορ
– Αν και μόλις 22 χρονών έχεις κάνει ήδη πολλά ρεκόρ κι έχεις αρκετές διακρίσεις. Μίλησέ μας λίγο γι’ αυτά.
«Έχω 7 πανελλήνια ρεκόρ. Στα 800μ, στα 1.500 και στα 3.000μ (κλειστό και ανοιχτό στίβο). Το πιο σημαντικό για μένα είναι εκείνο στα 1.500μ. Πιστεύω τα 2 πανελλήνια ρεκόρ που κατέχω στα 1.500μ δεν θα ‘’σπάσουν’’ εύκολα. Το πανελλήνιο ρεκόρ που έσπασα ήταν πριν 30 χρόνια 4:13:60 κι εγώ έκανα 4:10 για παράδειγμα».
– Υπήρξαν δυσκολίες που σε έφτασαν στο σημείο να πεις «δεν πάει άλλο, το αφήνω»;
«Οι δυσκολίες που μπορεί να με έβαλαν σε τέτοιες σκέψεις ήταν μετά την Αυστραλία. Έφυγα πέρυσι για μόνιμα στην Αυστραλία με σκοπό ότι θα πήγαινα για κάτι καλύτερο στον αθλητισμό. Μου άνοιξαν πολλές πόρτες. Καλύτερη ποιότητα ζωής και άλλες εντελώς συνθήκες. Όλα ήταν εντελώς διαφορετικά με αυτό που έχουμε μάθει εδώ και δεν μπόρεσα να μείνω. Ο αθλητισμός είναι η ζωή μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να τον αφήσω. Από τη στιγμή που δεν μου βγήκε, αποφάσισα να επιστρέψω.
Αυτό βέβαια μου στοίχισε πάρα πολύ. Και σωματικά και ψυχολογικά. Πέρασα κάποιες δυσκολίες που μπορεί να μου πέρασαν δεύτερες σκέψεις αλλά πολύ αμυδρά. Ήξερα ότι κάνω αυτό που αγαπάω και ότι όποιες σκέψεις και αν έγιναν ήταν καθαρά λόγω της συναισθηματικής φόρτισης. Άλλωστε ένας αθλητής στα δύσκολα και στις αναποδιές φαίνεται».
– Μίλησέ μας λίγο για την εμπειρία με τον Usain Bolt.
«Είναι εντελώς… τρελός. Καθόλου σνομπ. Ακόμα και μέχρι τώρα μπορεί να έχω επαφές».
– Πες μας λίγο για τη διατροφή σου. Νωρίτερα είπες ότι μαγειρεύεις και μόνη σου.
«Μας παρέχει φαγητό η ομοσπονδία στους ξενώνες του ΟΑΚΑ που διαμένω, αλλά μου αρέσει πολύ να μαγειρεύω. Όταν είμαι πολύ κουρασμένη κι έχω ελεύθερο χρόνο θα μαγειρέψω μονή μου.
Δεν μου αρέσει καθόλου να μαγειρεύω όσπρια (γέλια). Αυτά που μου αρέσει να μαγειρεύω είναι κρέας, σαλάτες και μακαρόνια».
– Τι σε εμπνέει στο τρέξιμο. Τι είναι αυτό που σε παρακινεί ακόμα και όταν δεν έχεις όρεξη;
«Οι στόχοι που έχω. Αν δεν έχεις στόχους και φιλοδοξίες τότε δεν έχεις και την ίδια όρεξη γι’ αυτό που κάνεις».
ΘΕΛΩ ΟΣΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΡΕΚΟΡ ΓΙΝΕΤΑΙ
– Εσένα ποιοι είναι οι στόχοι σου;
«Στόχος μου, όπως και κάθε αθλητή είναι να πάω σε μια Ολυμπιάδα. Δυστυχώς στην προηγουμένη δεν πήγα για πολύ λίγο. Εύχομαι κι ελπίζω να είμαι υγιής και να πάω στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από εκεί και πέρα θέλω ένα μετάλλιο στην Ευρώπη και να σπάσω όσα περισσότερα πανελλήνια ρεκόρ γίνεται»!
– Τρέχεις περίπου 7 χρόνια. Αν έκανες έναν μίνι απολογισμό ποιος θα ήταν;
«Ότι είμαι πολύ τυχερή που έχω ζήσει όλες αυτές τις στιγμές και τα συναισθήματα. Έχω καταλάβει ότι η χαρά που σου δίνει ο αθλητισμός, οι αγώνες, η ικανοποίηση είναι κάτι μοναδικό. Για εμένα προσωπικά είναι ένα πολύ ωραίο συναίσθημα».
– Σε τι επίπεδο πιστεύεις ότι βρίσκεται ο ελληνικός στίβος;
«Στο κομμάτι του στίβου είμαστε αρκετά πίσω. Και ακόμα περισσότερο στα δικά μου αγωνίσματα. Υστερούμε στις εγκαταστάσεις και στις συνθήκες. Προπονητές και αθλητές με ταλέντο έχουμε.
Στο ΟΑΚΑ για παράδειγμα τρέχω καθημερινά τόσα χιλιόμετρα και το ταρτάν είναι λες και τρέχω σε άσφαλτο. Συνεπώς είναι πολύ πιθανό να προκύψουν τραυματισμοί. Αυτό που μας κρατάει πίσω είναι καθαρά οι συνθήκες. Όταν πήγα στην Αυστραλία έπαθα πλάκα με τις συνθήκες και αναρωτιέμαι αν είχαμε αυτές τις συνθήκες εδώ τι επιδόσεις θα κάναμε»;
– Υπάρχουν αθλητές που θαυμάζεις;
«Από το εξωτερικό μου αρέσει πάρα πολύ η Genzebe Dibaba που έχει και το παγκόσμιο ρεκόρ. Ο Mo Farah είναι επίσης σπουδαίος αθλητής. Θαυμάζω ακόμα τη Laura Muir που έχει δύο παγκόσμια μετάλλια».
– Υπάρχουν άνθρωποι που σε στηρίζουν; Θα ήθελες να μιλήσεις γι’ αυτούς;
«Υπάρχουν εταιρείες που με στηρίζουν. Όπως η Stoiximan.gr , η Adidas, η Garmin, η Ethic Sport. Είναι έτσι οι συνθήκες που αν δεν υπήρχαν οι χορηγοί, όχι μόνο εγώ, αλλά και πολλοί αθλητές πιστεύω θα είχαμε σταματήσει.
Χωρίς τη Stoiximan δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα ήμουν και τι θα μπορούσα να κάνω. Συνεργαζόμαστε δυο χρόνια τώρα και φέτος σε μία δύσκολη χρονιά με στήριξε πάρα πολύ».
