Ένα φαινόμενο – πρόβλημα το οποίο θα σχολιάσουμε μέσω ενός χιουμοριστικού άρθρου
Αν έχεις την “ατυχία” να μην είσαι τόσο γρήγορος δρομέας, σε αρκετούς αγώνες δρόμου – βουνού θα βιώσεις το παρακάτω πρόβλημα :
Έχεις φτάσει κατάκοπος τη γραμμή του τερματισμού μετά από 1 μιση έως 2 ώρες ( ειδικά στο βουνό ) και οι κοπέλες στη γραμματεία που βοηθούν στη διεξαγωγή του αγώνα με ένα παρηγορητικό βλέμμα θα σου ανακοινώσουν ” Συγγνώμη, δυστυχώς τελείωσαν τα νερά ή οι μπανάνες “
Κλασσική περίπτωση βλάβης θα την λέγαμε ( από τη γνωστή ταινία με τον Τσάκωνα ).
Ενώ οι περισσότεροι από εμάς θα μπουν στον πειρασμό να κατηγορήσουν τους διοργανωτές των αγώνων ότι δεν έχουν προνοήσει για να πιούμε κι εμείς το πολυπόθητο νεράκι, νομίζω ότι η αλήθεια κρύβεται κάπου αλλού.
Δεν είναι δυνατόν να ζητάς 2 μπουλάκια νερό πριν τον αγώνα με το ζέσταμα και άλλα 2 μετά και να πάρεις και 1 μαζί σου για το δρόμο.
Επιπλέον, δε γίνεται ένας δρομέας να φάει 2-3 μπανάνες ( λες και πεθαίνει από έλλειψη Καλίου ) και να παίρνει κι άλλη μία στην τσέπη για τον καφέ μετά τον αγώνα ή για το συνοδό του.
Με μερικούς πρόχειρους υπολογισμούς, αν βρίσκεσαι στο τελευταίο 20% των δρομέων στα αποτελέσματα οι πιθανότητες για να πιεις νερό και να φας μπανάνα ακουμπούν τις πιθανότητες του πρωτοχρονιάτικου λαικού λαχείου ( είναι και οι ημέρες τέτοιες )
Οπότε, μία συμβουλή που θέλουμε να δώσουμε στη μικρή μερίδα δρομέων που απολαμβάνει εις βάρος των υπολοίπων μέσω ενός running quote είναι ότι όλοι δρομείς λέγονται, μην τους βάζετε χωρίς να το θέλετε στο περιθώριο!
