Σαν ένας νεαρός δρομέας 22 ετών το 2004, πίστευα πως τα είχα σκεφτεί όλα και έτσι ξεκίνησα να προπονώ τον εαυτό μου, προετοιμασία για τον πρώτο μου ημιμαραθώνιο εκείνο το φθινόπωρο. Προσπερνώντας τις λεπτομέρειες και συνοψίζοντας, το αποτέλεσμα ήταν πως κατέληξα τραυματίας, απογοητευμένος και ανυπόμονος, τραυματίας ξανά και ακόμα πιο απογοητευμένος. Ήταν ένας φαύλος κύκλος, αλλά μέσα από αυτόν πήρα κάποια πολύτιμα μαθήματα και, το πιο σημαντικό, ανέπτυξα μια εκτίμηση για το τι μπορεί να σου προσφέρει ένας καλός coach.
Ο κύριος λόγος της επιτυχίας των συναθλητών μου ήταν ο προπονητής μου, η Karen Boen. Είχε την τεχνοτροπία, με εμπειρία και γνώσεις στην φυσιολογία της άσκησης ήταν κορυφαία αθλήτρια στον τομέα της, αλλά το πιο σημαντικό, με έμαθε την αξία της ανάπτυξης μιας σχέσης με τους αθλητές σου, διαθέτοντας τον απαραίτητο χρόνο να τους καταλάβεις πρώτα σαν ανθρώπους και δεύτερον σαν αθλητές, και η προπονητική είναι κάτι περισσότερο από αριθμοί σε κάποιο χαρτί. Η προπονητής Boen πάντα ασχολούνταν με το μακροπρόθεσμο, με προσεκτική επεξεργασία της προπόνησης μου χρόνο με τον χρόνο και εσκεμμένα να με κρατάει πίσω ή να με πιέζει για υποχρεωτική ξεκούραση όταν ήμουν πρόθυμος να τρέξω μέχρι εξάντλησης (πράγμα που θα έκανα αν βασιζόμουν στα δικά μου ένστικτα).
Ήμουν κάποιος που επωφελήθηκα από τον προπονητή. Σαν αθλητής, το κίνητρο δεν ήταν το πρόβλημα μου, αλλά η αξιοποίηση αυτής της φιλοδοξίας δεν ήταν το δυνατό μου σημείο. Όταν είχα αμφιβολίες, πράγμα συχνό αφού δεν είχα κάποιον να σχεδιάζει την προπόνηση μου ή να με ελέγχει, έκανα περισσότερα. Αλλά σταμάτησα να κάνω τα “μικρά” πράγματα όπως προπόνηση δύναμης και ασκήσεις κινητικότητας και γενικά ανέπτυξα κακές και τεμπέλικες συνήθειες. Έμαθα με τον δύσκολο τρόπο πως μπορείς να τα αποφύγεις για λίγο, αλλά σίγουρα θα τα βρεις μπροστά σου. Μάθαινα από τα λάθη μου, και το γεγονός ότι έβλεπα πολλούς άλλους δρομείς να κάνουν τα ίδια η παρόμοια λάθη, με οδήγησε στην προπονητική.
Όλοι οι δρομείς χρειάζονται προπονητή; Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλοί δρομείς, από νέους μέχρι έμπειρους μαραθωνοδρόμους που τα πάνε πολύ καλά και μόνοι τους. Δεν έχουν ανάγκη κάποιο κίνητρο ή υπευθυνότητα και έχουν πειθαρχία και υπομονή. Γνωρίζουν καλά το σώμα τους και ξέρουν να το ακούν και να μεταφράζουν τα μηνύματα που τους δίνει. Δεν έχουν πρόβλημα να πιέζουν τον εαυτό τους αλλά έχουν και την διαίσθηση να προσαρμόζουν τις προπονήσεις τους γρήγορα στα νέα δεδομένα που προκύπτουν όπως να μικρύνουν ένα long run όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά. Δεν πολυσκέφτονται τα πράγματα και δεν φοβούνται να ρωτήσουν όταν έχουν απορίες. Διατηρούν μια μακροπρόθεσμη οπτική γωνία όσον αφορά την πρόοδο τους σαν αθλητές και εκτιμούν το γεγονός πως βελτιώσεις έρχονται σταθερά και σταδιακά. Αν νομίζεις πως είσαι κάπως έτσι, συνέχισε να κάνεις αυτά που κάνεις.
Αν όμως δεν είσαι τέτοιο άτομο, όπως περιγράφεται παραπάνω, συνέχισε να διαβάζεις αυτό το άρθρο για να δεις αν μπορείς να επωφεληθείς από κάποιο προπονητή. Αν δεν είσαι σίγουρος τι πρέπει να κάνεις στις προπονήσεις σου, έχεις πρόβλημα να βγαίνεις από το σπίτι σου και να τρέχεις σε μια σταθερή βάση, δεν αλλάζεις τις προπονήσεις, αντιμετωπίζεις συχνούς τραυματισμούς, δεν παρουσιάζεις βελτίωση στην απόδοση σου και γενικά δεν ευχαριστιέσαι τις προπονήσεις, ίσως αξίζει να σκεφτείς να αφήσεις την πρωτοβουλία των κινήσεων σε κάποιον άλλον, που εμπιστεύεσαι, για να σε οδηγήσει στα επιθυμητά αποτελέσματα. Το τελευταίο στοιχείο, η εμπιστοσύνη, είναι το στοιχείο κλειδί! Από τον πυρήνα της, η σχέση προπονητή-αθλητή είναι μια σχέση εμπιστοσύνης, είτε πρόκειται για γραπτή επικοινωνία με μηνύματα, είτε για τηλεφωνική επικοινωνία, είτε πρόκειται για την φυσική παρουσία σου σε κάποια ομάδα προπόνησης για 1-2 ώρες, λίγες φορές την εβδομάδα και έχεις πραγματική ανατροφοδότηση της απόδοσης σου ή κάποιος σου λέει πως τα πήγες στην τελευταία διαλειμματική προπόνηση που έκανες.
Η χρήση και συμμετοχή προπονητή δεν είναι μόνο για τους κορυφαίους αθλητές. Ανεξάρτητα από την ηλικία σου, τις δυνατότητες σου, το επίπεδο σου και τους στόχους σου, ένας καλός προπονητής θα δουλέψει μαζί σου για να μπορέσει να κάνει την προπόνηση αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σου, και όχι ανάποδα, και να σε βοηθήσει να γίνει πιο ευχάριστη και πιο παραγωγική. Έχοντας κάποιον από τον οποίο μπορεί να μάθεις κάποια πράγματα, να επικοινωνήσεις, να εμπνευστείς και να έχεις ανατροφοδότηση, μπορεί να είναι αυτό που θα σε βοηθήσει να προχωρήσεις και να πετύχεις τους στόχους σου.
Σκέψου πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με σπορ και αθλητισμό για πρώτη φορά. Πως έμαθες να παίζεις κάποιο παιχνίδι ή να αναπτύσσεις καινούριες δεξιότητες; Ποιος σε ώθησε και αποτέλεσε το κίνητρο σου να συνεχίσεις όταν απογοητεύτηκες και ήθελες να σταματήσεις; Ποιος σε βοήθησε να εκτιμήσεις περισσότερο αυτό που έκανες; Ήταν κάτι περισσότερο από προπονητής, δάσκαλος ή μέντορας αυτός που σου δίδαξε τον τρόπο να διαχειρίζεσαι μέχρι που είτε έχασες το ενδιαφέρον, έχασες την επαφή με το άτομο αυτό ή ένιωσες αρκετά ικανός να στηριχθείς στις δικές σου δυνάμεις.
Σαν ενήλικας μπορείς πιο εύκολα να εκτιμήσεις και να καταλάβεις τον ρόλο που έπαιξε η σωστή καθοδήγηση καθόλη την διάρκεια της ζωής σου και πως επηρέασε την “τροχιά” σου σαν αθλητή, μαθητή, μουσικό ή ότι άλλο επέλεξες να ακολουθήσεις. Αλλά δεν είναι και πολύ αργά για να βιώσεις κάτι τέτοιο σαν δρομέας, είτε μόλις ξεκινάς στον δρομικό χώρο ή προσπαθείς να γίνεις καλύτερος μετά από όλα αυτά τα χρόνια.
Συγγραφέας: Mario Fraioli
Επιμέλεια και κατασκευή: Runningmagazine
