Σύμφωνα με νέα έρευνα, οι γυναίκες που ψάχνουν τον πατέρα των παιδιών τους καλό θα ήταν να “ρίχνουν ματιές” στους δρομείς μεγάλων αποστάσεων.
Γιατί; Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Cambridge ισχυρίζονται ότι οι συγκεκριμένοι αθλητές είναι πολύ πιθανό να έχουν καλύτερα γονίδια από άλλους άνδρες και αυξημένη αναπαραγωγική δυνατότητα.
Οι ερευνητές, όπως σημειώνεται στην Telegraph, ανέφεραν πως οι καλοί δρομείς πιθανά να είχαν προγόνους που ήταν εξαιρετικοί κυνηγοί και ως εκ τούτου ήταν πιθανότερο να επιλεχθούν από τις γυναίκες στις κοινωνίες κυνηγών – τροφοσυλλεκτών. Βιολογικό πλεονέκτημα το οποίο πέρασε στους απογόνους, μεταφέροντάς τους καλύτερα γονίδια.
Για να καταλήξουν στο συμπέρασμά τους, οι ερευνητές μελέτησαν 542 δρομείς οι οποίοι συμμετείχαν στον Μαραθώνιο του Nottingham, σημειώνοντας τον χρόνο τερματισμού τους και αναλύοντας το μήκος των δαχτύλων τους.
Προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι οι άνδρες με παράμεσο μεγαλύτερο από τον δείκτη, είναι πιο πιθανό να εκτέθηκαν σε περισσότερη τεστοστερόνη κατά την κύηση, πράγμα που αυξάνει τον αριθμό των σπερματοζωαρίων και τη σεξουαλική ορμή, ενισχύει την υγεία της καρδιάς και μεταφέρει πιο ανδροπρεπή χαρακτηριστικά, όπως η πιο βαθιά φωνή.
Αγόρασε τη βιταμίνη C με τον κωδικό #naturalrunning15 με έκπτωση -15% – Από €29 στα €24,65
Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως το 10% των ανδρών με τις πιο “αρρενωπές” αναλογίες στα δάχτυλα, ήταν κατά μέσο όρο 24 λεπτά και 33 δευτερόλεπτα πιο γρήγοροι σε σχέση με το 10% των ανδρών με τις λιγότερο αρσενικές αναλογίες, γεγονός που υποδηλώνει πως οι ταχύτεροι δρομείς είχαν επίσης αυξημένη γονιμότητα.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, η οποία δημοσίευσαν τα αποτελέσματα της μελέτης τους στο επιστημονικό περιοδικό PLOS ONE, αυτή η συσχέτιση βρέθηκε επίσης και στις γυναίκες, αλλά ήταν πολύ πιο έντονη στους άνδρες, γεγονός που υποδηλώνει μια πιο ισχυρή σχέση της ικανότητας τρεξίματος με την εξελικτική επιλογή στους άνδρες.
“Η παρατήρηση ότι η αντοχή στο τρέξιμο είναι μία ικανότητα που συνδέεται με τη δυνατότητα αναπαραγωγής στους άνδρες υποδηλώνει ότι οι γυναίκες στις τροφοσυλλεκτικές κοινωνίες, ήταν σε θέση να δουν αυτήν τη λειτουργία ως σήμα ενός καλού εταίρου ο οποίος μπορεί να τις αναθρέψει”, σημειώνει ο επικεφαλής της μελέτης Δρ Danny Longman.
Θεωρούσαν πως ένας καλύτερος κυνηγός θα φέρει περισσότερο κρέας, άρα θα είναι υγιέστερος και θα έχει μεγαλύτερη οικογένεια, ως συνέπεια. Φυσικά, οι κυνηγετικές-τροφοσυλλεκτικές κοινωνίες μπορεί να χρησιμοποιούσαν συστήματα ίσης κατανομής κρέατος, όπως βλέπουμε σε κάποιες φυλές σήμερα.
“Σε αυτήν την περίπτωση”, λέει ο Longman, “το περισσότερο κρέας δεν είναι παράγοντας, αλλά η ικανότητα του να αποκτήσει κάποιος το κρέας θα σηματοδοτούσε χαρακτηριστικά αντοχής, νοημοσύνης (ξεγελάει το θήραμα) και γενναιοδωρίας (συνεισφέρει στη φυλή). Όλα, χαρακτηριστικά που θα ήθελε κανείς να περάσει στα παιδιά του”.
Οι πιο επιτυχημένοι προϊστορικά άνδρες ήταν πιθανότερο να είναι κυνηγοί με επιμονή, οι οποίοι ακολουθούσαν το θήραμά τους μέχρι εκείνο να εγκαταλείψει, ουσιαστικά, από καθαρή εξάντληση. Σε σχέση με άλλα ζώα, “οι άνθρωποι είναι αδύναμοι σπρίντερ, αλλά είναι απίστευτα αποτελεσματικοί δρομείς μεγάλων αποστάσεων”, εξηγεί ο Δρ Longman.
“Μπορείτε να δείτε το επίμονο κυνήγι στην Αφρική και στο Μεξικό, ακόμα και σήμερα. Οι κυνηγοί επιλέγουν συνειδητά την πιο ζεστή ώρα της ημέρας για να κυνηγήσουν μία αντιλόπη ή ένα Gnu, πάνω από 30 έως 40 χιλιόμετρα, για τέσσερις ή πέντε ώρες. Το ζώο έχει όλο και λιγότερες δυνάμεις και τελικά, καταρρέει και είναι εύκολο να σκοτωθεί”.
Πηγή : Pathfinder
