Η ρήξη μηνίσκου είναι ένας από τους πιο επώδυνους τραυματισμούς που μπορεί να μας συμβούν και δεν αφορά μόνο τους αθλητές, που όπως είναι φυσικό καταπονούν περισσότερο τα γόνατά τους και τα πόδια τους γενικότερα, αλλά οποιονδήποτε άνθρωπο οποιασδήποτε ηλικίας, με κάποιους παράγοντες φυσικά να επηρεάζουν την επικινδυνότητα και τη σοβαρότητα της κατάστασης, όπως είναι η ηλικία, το σωματικό βάρος, η φυσική κατάσταση κ.ά.
Οι μηνίσκοι είναι δύο, ο έσω και ο έξω, και βρίσκονται στα γόνατά μας. Πρόκειται για δύο ινοχόνδρινους ιστούς σαν τις φλάντζες των αυτοκινήτων που απορροφούν τους κραδασμούς των κινήσεων που κάνουν τα πόδια μας και εμποδίζουν τις αρθρώσεις των οστών να έλθουν σε επαφή μεταξύ τους και να φθαρούν. Για να καταλάβει κανείς την αξία των μηνίσκων αρκεί να πούμε πως χωρίς αυτούς… απλά δεν μπορούμε να περπατήσουμε.
Η ρήξη μηνίσκου παρατηρείται συνήθως όταν υπάρχει τραυματισμός λόγω υπερέκτασης του γόνατος ή απότομης περιστροφής του λόγω κάποιας λανθασμένης κίνησης ή καταπόνησης (π.χ. σε κάποια αθλητική δραστηριότητα). Κάποιες φορές παρατηρείται και η παρουσία υγρού στην άρθρωση (ύδραρθρο). Η πρώτη «διάγνωση» γίνεται ουσιαστικά από τον ίδιο τον τραυματία, καθώς ο πόνος οξύνεται αντί να μαλακώνει και η βάδιση γίνεται πλέον αδύνατη. Η ρήξη μηνίσκου απαιτεί την άμεση παρέμβαση του ορθοπαιδικού, καθώς δεν είναι από εκείνους τους τραυματισμούς που, όπως λέμε συχνά και αφελώς, «θα περάσει».
Εκτός όμως από την περίπτωση τραυματικής ρήξης μηνίσκου υπάρχει και η εκφυλιστική, που αφορά κυρίως άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, συνήθως άνω των 60 ετών. Εκεί δεν χρειάζεται να υπάρχει κάποιος τραυματισμός αλλά απλώς ο μηνίσκος εξασθενεί με την πάροδο των χρόνων και με μια απλή κίνηση μπορεί να συμβεί η ρήξη. Σε αυτή την περίπτωση ο χρόνος σε συνδυασμό με άλλους επιβαρυντικούς παράγοντες, όπως είναι το σωματικό βάρος, η έλλειψη άσκησης, η απουσία απαραίτητων συστατικών από τον οργανισμό κ.ά., ευθύνεται για το πρόβλημα που προκύπτει.
Σε κάθε περίπτωση η ρήξη μηνίσκου διαγιγνώσκεται από τους ειδικούς με μαγνητική τομογραφία και κλινικές δοκιμές, καθώς η απλή ακτινογραφία είναι ανεπαρκής για τη διάγνωση, αφού οι μηνίσκοι είναι χόνδροι και όχι οστά. Αφού διαπιστωθεί το είδος και η σοβαρότητα του τραυματισμού, εν συνεχεία ο ορθοπαιδικός προβαίνει στη θεραπεία.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει η τάση η Ιατρική να είναι όσο δυνατόν λιγότερο παρεμβατική και να προτιμώνται άλλες λύσεις πριν ο ασθενής φτάσει στο νυστέρι. Έτσι και στην περίπτωση της ρήξης μηνίσκου η χειρουργική αντιμετώπιση, η αρθροσκόπηση δηλαδή, συνιστάται μόνο όταν τα συμπτώματα είναι έντονα και επιμένουν, ο μηνίσκος «μπλοκάρει» το γόνατο εμποδίζοντας την κίνησή του και η ροή του ύδραρθρου δεν σταματά. Αν δεν συντρέχουν αυτοί οι λόγοι, τότε προτιμώνται λιγότερο παρεμβατικές λύσεις, ειδικά για μεγαλύτερα άτομα που δεν έχουν έντονη σωματική δραστηριότητα. Τέτοιες λύσεις είναι η απλή φυσικοθεραπεία, η αντιφλεγμονώδης αγωγή, η παγοθεραπεία ή η αποφόρτιση της άρθρωσης. Συνήθεις πρακτικές είναι ακόμη οι ενέσεις υαλουρονικού οξέος που «θρέφουν» τον τραυματισμένο μηνίσκο ή ακόμη και οι ενέσεις με ενεργοποιημένα αιμοπετάλια.
Όπως και να ’χει, η ρήξη μηνίσκου θέλει πάντα τον… ορθοπαιδικό της, και μάλιστα γρήγορα. Το ότι δεν αποτελεί πρόβλημα υγείας που να απειλεί τη ζωή μας επ’ ουδενί λόγω δεν σημαίνει πως θα πρέπει να την αφήσουμε να υποβαθμίσει την ποιότητά της.
Πηγή αρθρογραφίας: roidisnt
