Ο Μαραθώνιος για μένα ήταν ένα τάμα, μία σιωπηλή υπόσχεση στον εαυτό μου ότι πρέπει με κάθε τρόπο και κάθε κόστος να τερματίσω.
Όταν πριν από περίπου τρία χρόνια υπήρξε μία άτυχη εγκυμοσύνη της γυναίκας μου και χάσαμε το έμβρυο που πήγε να ξεπεταχτεί μαύρισε η καρδιά μου. Τότε λοιπόν
έδωσα όρκο στον εαυτό μου και στον ίδιο τον Θεό πως όταν με το καλό έρθει τελικά το 1ο μας παιδί, για να ευχαριστήσω με τον τρόπο μου αυτό το καλό, έπρεπε να κάνω μία μεγάλη θυσία.
Έπρεπε να τερματίσω τα 42.195 μέτρα!
Το ταξίδι ήθελε φυσικά έμπειρο καθοδηγητή, κι έτσι ο δρόμος μου με έφερε πριν ένα χρόνο στην Μαρία Πολύζου!
Η προετοιμασία ήταν πάρα πολύ δύσκολη γιατί έπρεπε να προλάβω τα πάντα…Δουλειά, τρέξιμο, οικογένεια.
Έπρεπε να τρέχω σε αργίες, με κρύο, με βροχή, με ζέστη, στις διακοπές και κυρίως τα βράδια που η υπόλοιπη οικογένεια θα κοιμόταν!
Παρ’ όλα αυτά όμως το τρέξιμο έγινε τρόπος ζωής και μέσο εκτόνωσης για μένα.
Οι μήνες περνούσαν χωρίς να το καταλάβω, η βελτίωση ήταν εμφανής και το όνειρο μου σταμάτησε να φαίνεται άπιαστο στα μάτια μου!
Με την ομάδα μου γίναμε μία οικογένεια που όλοι είχαμε τον ίδιο στόχο, ο ένας αντλούσε δυνάμεις από τον άλλο.
Μέσα από την διαρκή υποστήριξη και καθοδήγηση της Μαρίας Πολύζου δεν υπήρξε στιγμή που να σκέφτηκα ότι μπορεί να τα παρατήσω.
Όταν ήρθε η πολυπόθητη μέρα του Μαραθωνίου είχα έντονο προαίσθημα ότι κάτι δεν θα πήγαινε καλά.
Όντως στα μέσα της διαδρομής είχα ένα έντονο μυικό τραυματισμό στο αριστερό μου πόδι και σχεδόν δεν μπορούσα να περπατήσω.
Η διαδρομή φαινόταν τόσο μακρινή και οι ανηφόρες βουνό.
Η σκέψη μου όμως με καθοδηγούσε και δεν μου άφηνε περιθώρια για να τα παρατήσω…
Έπρεπε να μπω στο στάδιο!!
Έπρεπε να τερματίσω αγκαλιά με τα παιδιά μου!!
Ύστερα από 4h:55min το όνειρο έγινε πραγματικότητα…
Μαρία Πολύζου σε ευχαριστώ για όλα,
NOTHING IS IMPOSSIBLE!
Τσούκαλης Γιώργος
Ο νέος μαραθονοδρόμος.
