Ένα ακόμα SLR (slow long run) τελείωσε! Ήταν πολύ slow (4 h), πολύ long (30 Km, στόχος τα 32 Km, αλλά μας τα χάλασε το χαλάζι στο τέλος) και πολύ run!!! Αισθάνομαι ότι συμμετείχα σε road movie! Τρέξιμο πάνω στην κλασική διαδρομή. Αγία Παρασκευή->Αγία Βαρβάρα (στο Μάτι) και πίσω! Ένας άθεος ανάμεσα σε δύο άγιες!!!!
Τα πρώτα πέντε χιλιόμετρα ως την Παλλήνη ζέστη, πολύ ζέστη!!!! Μετά, κλάμα, πολύ κλάμα! Ο λόγος; Η στάχτη που μετεωριζόταν στον αέρα από τις ψησταριές……
Με τα μάτια να τρέχουν, τον ιδρώτα να κατεβαίνει στο μέτωπο προσπαθείς να αποφύγεις τα εμπόδια! Σαν στίβος μάχης η Λεωφόρος Μαραθώνος! Και τι εμπόδια: οδηγοί φορτηγών με το κινητό στο ένα χέρι και το φραπέ, συγνώμη, φρέντο εσπρέσο, στο άλλο! Αλήθεια πως οδηγούν; οδηγοί αυτοκινήτων που σε σημαδεύουν από μακρυά και περιμένουν τελευταία στιγμή να εκτιναχθείς στο πλάι, λακκούβες και χόρτα στην άκρη που μειώνουν το πλάτος! Και σκουπίδια πολλά σκουπίδια!!
Έχει να καθαριστεί ο δρόμος από το 2004!
Και ζώα, πολλά ζώα, νεκρά ζώα που τα διαμέλισαν δίποδα ζώα! Και λιώνουν εκεί, πάνω στην άσφαλτο!!! Για πεζοδρόμιο; ούτε για αστείο!!! Για προτεραιότητα στους πεζούς;;; Που νομίζεις ότι είσαι, στη Γενεύη; Συνάντησα στη διαδρομή πάνω από διακόσιους δρομείς που προσπαθούσαν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους σε συνθήκες προσομοίωσης αγώνα! Είδα έμπειρους με εξοπλισμό (παγούρια, gel, σακίδιο με δεύτερα παπούτσια και μπλούζα, μήπως το πάει για βροχή), είδα νεούδια, άπειρα, με εξοπλισμό το σούπερ ντούπερ γουάου κινητό που κατέγραφε τη διαδρομή και θα πιστοποιούσε την προπόνηση στο φατσοβιβλίο! Ένας φορούσε κάμερα στο κεφάλι!!!! Και κάποια στιγμή γίνεται η αναστροφή!!!! Αρχίζει η επιστροφή!
Έχουν φύγει 750ml ηλεκτρολύτες και ένα gel υδατάνθρακες. Ως τώρα, η διαδρομή είναι κόντρα στην κίνηση! Πρέπει να περάσω απέναντι, όμως όχι! Μένω στο ρεύμα, τώρα έχω τα αυτοκίνητα, τους φορτηγατζίδες, τα μηχανάκια πίσω μου! Μετά από 16-17 χιλιόμετρα αρχίζει και θολώνει το μυαλό! Θέλω να τρέξω ακριβώς στην κλασική, όχι στο άλλο ρεύμα!!!! Η μαλακία του ανδρός!!! Πάμε πίσω λοιπόν!!! Η μπλούζα έχει κολλήσει, ο λαιμός στεγνώνει! Ήπια περισσότερο από ότι είχα υπολογίσει! Καταραμένη ζέστη! Δεν έχω άλλο νερό, το επόμενο περίπτερο στο Πικέρμι…. Η στροφή της Ραφήνας φαίνεται τεράστια!!!! Στρίβω, αισθάνομαι το χάρο πίσω μου!!! Βζιιιιιιιιν έκανε το αυτοκίνητο που μου έξυσε σχεδόν το αριστερό χέρι!!! Πέφτει η ψυχολογία, πέφτει ο ρυθμός… Και ξαφνικά την είδα μπροστά μου!!!! Ψηλή, λυγερή, φιδίσια, ερωτική θα έλεγα, όσο έβλεπε το μάτι μου ήταν μπροστά μου.
Η ανηφόρα!!!!! Η δυσκολότερη ανηφόρα του κόσμου για το Μαραθώνιο!!! Έχουν καταρρεύσει παλληκάρια και κοπέλες στην αγκαλιά της…. Σε τραβάει μέσα της… Από τη Ραφήνα ως το Σταυρό!!! Ζέστη, υγρασία πολύ! Ο καιρός κλείνει! Μήπως το πάει για βροχή;;; Πάμε, δεν έχουμε χρόνο για σκέψη! Φωνάζω τα βήματα: ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πάλι….Ξανά, ένα δύο τρία τέσσερα…. Φτάνω στο 21.1Km Όπως το έχω υπολογίσει είμαι ακριβώς στον Ημιμαραθώνιο! Κοιτάζω το ρολόι: 2:45 min. “Πωπω…έχει πέσει ο ρυθμός!!!! Πριν μια βδομάδα το έκανα στον αγώνα των Μεγάρων κάτω από δύο ώρες! Η ανηφόρα με τρώει, αρχίζει το άγχος, οι δικέφαλοι, πονάνε, το αριστερό γόνατο τρίζει, χάνω την άκρη του δρόμου, ένα κορνάρισμα με επαναφέρει! Πλησιάζω στο Πικέρμι και το βλέπω μπροστά μου: κίτρινο, μεγαλοπρεπές, σαν ηλιοβασίλεμα που έλεγε και ο Κωνσταντίνου όταν είδε το Χιλιάρικο της Πετροβασίλη, το περίπτερο!
Η κοπέλα με ρώτησε αν ήμουν καλά!!!! Μάλλον δεν φαινόμουν και πολύ! Μου είπε ότι κοντεύει να ξεπουλήσει από το πρωί νερά και ισοτονικά!!! Ήπια μονορούφι το ισοτονικό, πήρα και για το δρόμο!!! Ήρθε η ώρα για το δεύτερο gel! Κάπως πήρα δυνάμεις!!! Πάμε, venceremos! Και η ανηφόρα συνεχίζεται!!! Ανεβαίνει και η πρόκληση: αέρας κόντρα!!!! Σχεδόν περπατάω! Θέλω να πάω στην έκθεση βιβλίου το απόγευμα, θα μπορώ να περπατήσω ή θα γίνω ρεζίλι; τέλος πάντων!!! Συνεχίζω, βλέπω στο δρόμο τους μεσημεριανούς δρομείς, παίρνω θάρρος, όταν αυτοί πάνε, εγώ έρχομαι!!! Μπροστά μου υψώνεται η εκκλησία της Παλλήνης, πόσες εκκλησίες έχουμε πια; Είμαι στο 25Km, άλλα 7 χιλιόμετρα!!! Και έχει μπριζόλα μοσχαρίσια με πατάτες στο φούρνο! Πλησιάζω, ξεθαρρεύω, ανοίγω το βήμα, τι μπορεί να πάει στραβά άλλωστε; φευ!!!!! Άνοιξαν οι ουρανοί, έτσι απλά!!! Ούτε ψιχάλα προειδοποιητική ούτε τίποτα! Νερό με το τσουβάλι!!!!
Καλέ αυτό πονάει, χαλάζι!!!!!!! πολύ χαλάζι! Κι εσύ τρέχεις!!!! Τα αυτοκίνητα δεν σε βλέπουν, ζεις από τύχη! Ανοίγει λίγο ο δρόμος, τα παπούτσια βαραίνουν, είναι άχρηστα πλέον, τα πόδια κολυμπάνε στο νερό!!!! Τελευταία ανηφόρα, η γέφυρα του Σταυρού!!! Άντε λίγο ακόμα, άλλα δύο χιλόμετρα!!! Έμοιαζα με τους μετανάστες στην Πλατεία Βικτωρίας πριν λίγες μέρες που η θεομηνία τους εξαθλίωσε τελείως!!! Φτάνω στο φανάρι του Σταυρού!!! Λίγο ακόμα, έχει κόψει η βροχή, μυρίζουν τα δέντρα στο πλάι του δρόμου, δεν υπάρχει γη για να μυρίσει!!!! Το παπούτσι ανοίγει, game over! Μετά από σχεδόν δύο μαραθωνίους έπεσε με τιμή και δόξα στο πεδίο της μάχης!!!! Θα το θυμάμαι για πάντα! Δεν μου πήρε κανένα νύχι αυτό το παπούτσι!!! Τηλέφωνο στον αδελφό: “έλα να με μαζέψεις!!!!!”, “ρε συ παίζει ο Ναδάλ στην Κίνα και το βλέπω…” Τελικά ήρθε!!!! Μπάνιο, φαί, λίγο ύπνος και μετά προετοιμασία της επόμενης μέρας!!!!! Οι μαθητές περιμένουν τη διόρθωση του τεστ! Η ζωή δεν σταματάει, είμαστε ερασιτέχνες δρομείς της!!!! Την άλλη Κυριακή, καλύτερα!!!!! Μελετούμε τα λάθη και συνεχίζουμε: αποτυγχάνουμε καλύτερα!!!!! Καλό δρόμο!!!
Αναγνώστης του Running Magazine
Αντώνης Κριμιτζάς
