Ένα τάμα που έγινε από λάθος άνθρωπο και όχι από τον Κυριάκο Λαζαρίδη
Παρακάτω παρουσιάζουμε το έγγραφο όπως κοινοποιήθηκε από τη σελίδα του Μαραθωνοδρόμου Kerk Lazarides από τον Κο Κουτελίδα
Ο Κυριάκος Λαζαρίδης κατάγεται απο το μαρτυρικό χωριό Μεσόβουνο Εορδαίας. Πόντιος στην καταγωγή, υπερήφανος γι’αυτήν, κράτησε μέσα του σφιχτά όλα τα ήθη και τις παραδόσεις των Ποντίων. Με κάθε τρόπο και μέσο ήθελε να κάνει τον ποντιακό ελληνισμό υπερήφανο. Η φύση τον προίκισε με πλούσια σωματικά προσόντα και γρήγορα εστράφη προς τον αθλητισμό. Τελειώνοντας το γυμνάσιο και αφού ως μαθητής και έφηβος είχε σαρώσει σε όλα τα πρωταθλήματα ημιαντοχής και αντοχής, μετεκόμησε στο Μπόλτον της Αγγλίας για σπουδές. Εκεί συνέχισε να προπονείται εντατικά και γρήγορα ανέβηκε επίπεδα, ειδικά στις μεγάλες αποστάσεις και στον Μαραθώνιο.
Η σωματοδομή του, τα μεγάλα του πόδια, ο ήπιος χαρακτήρας του και η εγκεφαλική του λειτουργία τον οδήγησαν να γίνει γνωστός στην Αγγλία και περιζήτητος σε όλους τους αγώνες. Έδωσε πληθώρα αγώνων μαραθωνίου δρόμου με αντιπάλους παγκοσμίου κλάσης. Ο μεγάλος και τεράστιος Άγγλος μαραθωνοδρόμος Ρόν Χίλλ, εξομολογούμενος είχε πεί: Φοβάμαι στους αγώνες τον φίλο μου τον Έλληνα. Πράγματι, πολλές φορές αναμετρήθησαν σε μαραθωνίους αγώνες και ο Λαζαρίδης και μέσα στην Αγγλία την πατρίδα του Ρον Χίλλ, τον κατενίκησε.
Ο Λαζαρίδης ετίμησε το εθνόσημο και τα Ελληνικά χρώματα, σε κορυφαίο επίπεδο πάντα, περι τα δεκαπέντε χρόνια! Τίτλοι αμέτρητοι, κύπελα επίσης, πρωτιές πολλές, στον Μαραθώνιο Βοστώνης με 2,18′, 1ος στον Μαραθώνιο της Νυρεμβέργης το 1983 και 1984 και με ρεκόρ διαδρομής παρακαλώ, σε πάνω απο δέκα Μαραθωνίους στην Ευρώπη 1ος, στις Βερμούδες 2ος, πάντα λαχανιάζοντας τους αντιπάλους, ενώ ο φίλος του Ρόν Χίλλ μακάριζε την ώρα να μην τον έχει αντίπαλο. Η Σημαία της Ελλάδος και του ποντιακού ελληνισμού, ανέβηκε στους ουρανούς απο τα πόδια του Λαζαρίδη. Οι χρόνοι των Μαραθωνίων, όλοι κάτω απο 2.20′. Το 1984 στους ολυμπιακούς αγώνες του Λός Άντζελες, ο Κάρλ Λιούις, ζητά να φωτογραφηθεί με τον Λαζαρίδη, αρκεί να του δώσει ένα μπρελόκ με απεικόνιση την Ακρόπολη.
Εκεί βρίσκει και τον φίλο του Κάρλος Λόπεζ με τον οποίο είχε συγκρουστεί κατ’επανάληψη. Στο λυκόφως του αθλητικού του βίου, παρέδωσε το πανελλήνιο ρεκόρ στον μεγάλο και αδικοχαμένο Μιχάλη Κούση, που τους συνέδεε μεγάλη φιλία. Ο Λαζαρίδης ανήκει στους αθλητές της χρυσής εποχής του ελληνικού αθλητισμού, τότε που αυτοί οι αθλητές έτρεχαν απο 1500 μέτρα εως και Μαραθώνιο. Νάκος, Τσιμιγκάτος, Ζαχαρόπουλος, Κούσης, Παπαχρήστου, Ανδριόπουλος και τόσοι άλλοι εξ’ίσου άξιοι για να μην αδικήσουμε κάποιον εξ’αυτών. Εν τέλει απεσύρθη απ’την ενεργό δράση, αλλα ο αθλητισμός είχε φωλιάσει στην καρδιά και στην ψυχή του. Ήταν η ζωή του όλη, όπως λέει και το άσμα του συμπατριώτη του, Στέλιου. Έκτοτε πολλά ταλέντα πέρασαν απ’τα χέρια του και έγιναν πρωταγωνιστές του ελληνικού στίβου.
Το 2006 περίπου, ο Λαζαρίδης άνθρωπος οραματιστής, επανέρχεται δειλά δειλά στην ενεργό δράση με έναν και μοναδικό σκοπό. Να διατρέξει μια διαδρομή και συγκεκριμένα απο την Παναγία Σουμελά της Τραπεζούντας, έως την Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο. Όνειρο, όχι εξωπραγματικό, για τον Λαζαρίδη ο οποίος το 1988 είχε διατρέξει την απόσταση Αθήνα – Μόσχα με την φλόγα της αγάπης. Μονήρης τύπος σε συλλήψεις ιδεών, ουδέποτε τις ανακοίνωνε, άκρως οργανωτικός, έκανε ασκήσεις επι χάρτου, πως θα διεξαγάγει τον αγώνα του. Συνομιλώντας με τον Γεώργιο Γεωργιάδη της ΕΡΤ3, άλλαξε τα σχέδια και απεφάσισε η διαδρομή να γίνει απ’την Παναγία Σουμελά Βερμίου, εως την Παναγία Σουμελά της Τραπεζούντας και να συμπέσει ο τερματισμός του στην Παναγία Σουμελά Τραπεζούντας, με την πρώτη λειτουργία της Παναγίας της μονής Σουμελά Τραπεζούντας το 2010, μετά απο 88 χρόνια, δηλαδή μετά τον ξεριζωμό των προγόνων του και Ποντίων!!!
Όμως ένας τραυματισμός τον πήγε πίσω και έτσι ανέβαλε το όνειρό του και συγχρόνως το τάμα του, όπως έλεγε και το γνώριζαν όλοι οι ασχολούμενοι με τον αθλητισμό σε κορυφαίο επίπεδο, οτι ήταν ιδέα, όνειρο ζωής δικό του. Απτόητος συνεχίζει την προετοιμασία του μετά τον τραυματισμό, μόνο και μόνο γι’αυτόν τον αγώνα! Αυτόν τον αγώνα δεν τον άλλαζε με τίποτα. Προτιμούσε να είναι άγνωστος, αλλα να κάνει αυτόν τον αγώνα.
Τέλη του 2011 και αρχές του 2012, εκμυστηρεύεται το όνειρό του στον επίσης ποντιακής καταγωγής αστυνομικό και αθλητή Γιώργο Ζαχαριάδη, λέγοντάς του συγχρόνως, ότι επειδή η απόσταση είναι μεγάλη θα ήταν χαρά του να τον συνοδεύσει. Ο Ζαχαριάδης, κοιτώντας με δέος τον Λαζαρίδη, έχοντάς τον ως πρότυπο και ίνδαλμα, τον συνεβουλεύετο για τις προπονήσεις του, του ζητούσε προγράμματα προπόνησης, απεδέχθη με μεγάλη χαρά την πρόταση να συνοδεύσει τον μεγάλο δάσκαλο πλέον Κυριάκο Λαζαρίδη στο εγχείρημά του. Έκτοτε αναπτύσεται μεταξύ των, ένας μεγαλύτερος δεσμός και φιλία, η επικοινωνία τους είναι πιο συχνή και ο Ζαχαριάδης ζητάει και προπονητικές οδηγίες απο τον Λαζαρίδη.
Ενώ όλα τα γεγονότα έχουν κατ’αυτόν τον τρόπο, την τελευταία διετία ο Ζαχαριάδης διαδίδει μυστικοπαθώς στην αρχή και πανδήμω αργότερα, ότι έχει τάμα και όνειρο ζωής απο μικρό παιδί να κάνει τον αγώνα που του εκμυστηρεύτηκε ο Λαζαρίδης!!! Μάλιστα πλειάδα μαρτύρων αναφέρει, τον τρόπο που ο Ζαχαριάδης τους περιέγραφε την σύλληψη της ιδέας και την γέννηση του ονείρου και του τάματος ως ιδικά του!!! Φτωχέ τω πνεύματι Ζαχαριάδη.
Βέβαια, αυτό δεν εκπλήσει, δηλαδή η υποκλοπή του ονείρου της ιδέας και του τάματος του Λαζαρίδη, διότι: Εν έτει 2014 διεξάγεται το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου στο Γκράτς της Αυστρίας και ο Ζαχαριάδης μια εβδομάδα μετά την συμμετοχή του στο Φειδιπίδειο αγώνα, εζήτησε, επέτυχε, άγνωστο τίνι τρόπω, να παραγκωνισθούν τέσσερεις αστυνομικοί μαραθωνοδρόμοι με επιδόσεις κάτω του 2,50′, ενώ αυτός είχε 3.20′ και συμμετείχε αυτός παραγκωνίζων τους συναδέλφους του αστυνομικούς, αλλα και συναθλητές, Δημήτρη Δριτσάκο κλπ. Ο Ζαχαριάδης, αφού με αθέμιτα μέσα, παρεγκώνισε τους άξιους συναθλητές του αστυνομικούς και με την ανοχή (;) των ανωτέρων του, έτρεξε στον πανευρωπαϊκό Μαραθώνιο αστυνομικών και έφερε χρόνο 3.20 και. Αν δε ενθυμούμαι καλά, ήταν 3ος η 4ος απ’το τέλος, ενώ μετά απο 20 μέρες ο Δριτσάκος (αστυνομικός παραγκωνισθείς) μετέβη στο Τορίνο, έτρεξε έναν απ’τους δυσκολότερους Μαραθωνίους και ξεκούραστος έφερε χρόνο 2,41′ !!! Δηλαδή, εξ’αιτίας των ελιγμών του Ζαχαριάδη, η Αστυνομία έχασε μεγάλη διάκριση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο στο αγώνισμα του Μαραθωνίου. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος δεν θα έριχνε και τον Λαζαρίδη;
Αυτός ο άνθρωπος, θα άφηνε το όνειρο και την ιδέα του Λαζαρίδη να του ξεφύγει; Βέβαια, είχε δυσκολίες, διότι όλοι εγνώριζαν ότι αυτή η ιδέα ήταν του Λαζαρίδη, ο ίδιος δε ο Λαζαρίδης την είχε εκμυστηρευτεί και συζητήσει αφ’ενός μεν με όλους τους μεγάλους αθλητές της Ελλάδος που έχουν γράψει ιστορία και είναι η ζωντανή αθλητική ιστορία της Ελλάδος, αφ’ετέρου, είχε έρθει σε επαφή με δημοσιογράφους και κανάλια για το εγχείρημά του που θα συνέπιπτε με την εορτή της Παναγίας Σουμελά στη Τραπεζούντα.
Όμως, όπως προείπα, ο Ζαχαριάδης άλλα απεργάζετο. Είχε το φιλέτο στο πιάτο, που ανήκε στον Λαζαρίδη, αλλα το σφιχταγγάλιασε έντονα και ανήθικα ο ίδιος με τα “χέρια του”.
Πλέον τίποτα δεν τον σταματούσε. Η ματαιοδοξία του τον έσπρωχνε βαθύτερα στον βούρκο, παραφρονών εγκατέλειψε τον δάσκαλο και ίνδαλμά του Λαζαρίδη και τον απεκοίμισε καθώς φρόντιζε στον ίδιον μεν να εμφανίζεται αθώα περιστερά και να του ζητά να του ορίσει τον χρόνο που θα διεξήγαγε τον αγώνα (ο Λαζαρίδης), ενώ ιεροκρυφίως και πισώπλατα, ο ίδιος λειτουργούσε δι’ίδιον όφελος, ήρχετο σε επαφή με διαφόρους ανθρώπους και εκανόνιζε να διεξαγάγη τον αγώνα μόνος του, έχων ως συνοδούς δύο η τρείς φίλους του.
Δυστυχώς οι φόβοι επαληθεύθησαν. Ο Ζαχαριάδης αψηφών τους πάντες και τα πάντα, με ανήθικο τρόπο, αντιδεοντολογικώς και κτυπώντας πισώπλατα τον γεννήτορα της ιδέας Λαζαρίδη, εσφετερίσθη το όνειρο και την ιδέα αυτού, ως ιδικά του ιδανικά και ανακοίνωσε την διεξαγωγή του αγώνα.
Ο αγώνας αυτός διήρκησε 27 ημέρες, ο Ζαχαριάδης διήνυσε περι τα 1900 χλμ, δηλαδή έτρεχε ημερησίως περι τα 70 χλμ, κοιμόταν σε σκηνή, δεν υπήρχαν κανονισμοί, ήταν μια βόλτα απ’το Βέρμιο εως την Τραπεζούντα, κάτω απο αδιευκρίνιστες συνθήκες, ουδείς παρηκολούθησε αυτόν τον αγώνα, παρα μόνον οι συνοδοί του, που βεβαίως αυτοί εξισσούνται με αυτόν. Αυτήν την βόλτα, ο Ζαχαριάδης την ονόμασε… άθλο!!! Και ούτω πως η λέξις απέβαλε το νόημά της με αυτόν τον… “άθλιο” άθλο.
Βέβαια, σε αυτή την βόλτα, υπήρχαν και οι απαραίτητες μαρτυρίες, δηλαδή: Φωτογραφικός φακός που μας έδειχνε απο το σημείο που κάθε φορά ξεκινά τον ημερήσιο αγώνα του και το σημείο που σταματά!!!
Ο Ζαχαριάδης επέτυχε του σκοπού του. Διαλαλεί παντού οτι έκανε αυτόν τον “αγώνα”, για την Παναγία, που όταν μιλούσε στις εκατό λέξεις οι 99 ήταν η Παναγία. Βεβαίως προσωπική μου γνώμη είναι, οτι στο όνομα και στην εικόνα της Παναγίας, έβλεπε κάποιον άλλον… γιατί μόνο σ’αυτόν μπορούσε να τον οδηγήσει η ματαιοδοξία του, ο σφετερισμός της ιδέας και του ονείρου του Λαζαρίδη, μέχρι πρότινος ίνδαλμά του και εν πολλοίς δάσκαλό του! Δυστυχώς η ψυχή του εδηλητηριάσθη απο την μικροπρέπεια που επέδειξε προς τον Λαζαρίδη. Όπως διεξήγαγε τον αγώνα, ήταν σαν σόουμαν, άνοιγε τα στήθια του όταν μιλούσε για το κατόρθωμά του και λαλίστατος για την ιδέα που συνέλαβε!!! και ότι τα πάντα τα κάνει χάριν της Παναγίας και των προγόνων του!!!
Είμαι βέβαιος οτι εαν δεν υπήρχαν δημοσιογράφοι, τηλεοράσεις και άνθρωποι να καλύψουν αυτή την βόλτα του Ζαχαριάδη, ποτέ δεν θα ξεκινούσε απ’το σπίτι του. Αυτό δε, το λέω με βεβαιότητα, διότι ο μεν Λαζαρίδης ανήκει στους ιδεαλιστές και εραστές του αθλητισμού, ο δε Ζαχαριάδης ανήκει στους αθλητές που αρέσκονται σε πρωτιές, μέσα απ’την αυταρέσκειά τους και τον ναρκισσισμό τους!
Βέβαια σε αυτό συνηγορεί και το γεγονός οτι ο μεν Λαζαρίδης είναι παγκοσμίως γνωστός, ακόμη και σήμερον έχει καταλυτικόν ρόλον στα αθλητικά δρώμενα της πατρίδας μας, μετέχει αφιλοκερδώς σε όλα τα σεμινάρια τα απτόμενα του αθλητισμού, γαλουχεί αθλητές και πολλοί εξ’αυτών ήδη μεγαλουργούν, οι πάντες εν Ελλάδι μόνον καλόν λόγον έχουν γι’αυτόν, οπότε απο όλη αυτή την δόξα του Λαζαρίδη εζήλωσεν ο Ζαχαριάδης μέρος αυτής, αλλά με τρόπον απάδοντα σε αθλητή, Έλληνα, αστυνομικό, συντοπίτη και πόντιο.
Με εκπλήσει η μικροψυχία του ανδρός Ζαχαριάδη, διότι εαν είχε κάνει τον αγώνα μαζί με τον Λαζαρίδη, το θέμα και το γεγονός θα εκαλύπτετο Πανελληνίως και θα είχε με το μέρος του όλην την αφρόκρεμα της σύγχρονης αθλητικής ιστορίας του τόπου και όλα τα αθλητικά σωματεία και συλλόγους της χώρας……. ενώ όπως τον οδήγησε η μικροψυχία του, είχε μόνο δύο τρείς συνοδούς μαζί του. Ίσως μόνο αυτοί του αξίζουν.
Για όλα τα ανωτέρω, αναφέρω για πολλοστή φορά, ότι ο Λαζαρίδης [Kerk Lazaridis] διαθέτει έγγραφα στοιχεία, χάρτες της διαδρομής, ανθρώπους που είχε συζητήσει να υποστηρίξουν τον αγώνα ως κριτές, ώστε η διεξαγωγή του να γίνει με τον ορθό τρόπο, να καλυφθεί όλη η διαδρομή και να πληρωθούν οι στοιχειώδεις κανόνες του αθλήματος και της υπεραποστάσεως. Αυτά τα στοιχεία είναι στην διάθεση οποιουδήποτε.
Περαίνων την παρούσα, σημειώ, ότι απο την μια έχουμε τον γεννήτορα της ιδέας του τάματος και του ονείρου ζωής, να μην μιλά, να τηρεί σιγήν ιχθύος και απ’την άλλη έχουμε τον Ζαχαριάδη να μιλά παντού και πάντα ακόμα και στα άψυχα για το κατόρθωμα, που πρόκειται να κάνει. Τώρα δε, έγινε υπερλαλίστατος, διότι πιστεύει ο ατυχής, ότι όλοι πιστεύουν αυτόν και ότι απαγορεύεται άλλοι να έχουν άλλη άποψη. Ας μας πει ο κύριος Ζαχαριάδης, που και πότε εκπροσώπησε την Ελλάδα με το εθνόσημο και τα κατάφερε; Η αλαζονεία του, η διάθεσή του να καπηλεύει ιδέες και όνειρα τρίτων, είναι στο ζενίθ. Δεν ωχριά προ ουδενός. Ε π ρ ό δ ω σ ε ν τ ο ν δ ά σ κ α λ ό ν τ ο υ.
Δυστυχώς, ουδείς ασφαλέστερος εχθρός εκ του ευεργετηθέντος. Και ο Ζαχαριάδης, απεδείχθη άριστος εχθρός της αθλητικής ιδέας!
Ηρ Κουτελιδας
Η παρούσα κοινοποιείται προς:
1. ΑΠΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
2. ΑΠΣ ΤΕΛΜΙΣΣΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ
3. ΑΠΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ
4. Σ.Δ.Υ. ΑΘΗΝΩΝ
5. Σ.Δ.Υ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ
6. ΣΥΛΛΟΓΟΝ ΔΡΟΜΕΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
7. ΣΥΛΛΟΓΟΝ ΔΡΟΜΕΩΝ ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ
8. ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΡΟΜΕΩΝ ΛΑΡΙΣΗΣ
9. ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΡΟΜΕΩΝ ΕΟΡΔΑΙΑΣ … και έπεται συνέχεια!
Η αδικία πρέπει να ξεριζωθεί κι όχι να κοπεί.
