Ως αθλητής με αναπηρία (τυφλός), γυμνάζομαι πολλές φορές στα βοηθητικά γήπεδα του Ολυμπιακού σταδίου (Ο.Α.Κ.Α).Εκεί γνώρισα την Μαρία Πολύζου.
Μετά από ώριμη σκέψη και με μεγάλη επιφυλακτικότητα, φοβούμενος την απόρριψη, (πως μπορεί ένας αθλητής με αναπηρία, να βρει στήριξη από μια αθλήτρια του δικού της βεληνεκούς;), αποφάσισα να ζητήσω την βοήθειά της. Η Μαρία άμεσα ανταποκρίθηκε στην πρότασή μου, και αρχές του Ιουλίου του 2012 ξεκίνησα να κάνω το προπονητικό πρόγραμμα, που η Μαρία είχε διαμορφώσει, βάσει των αθλητικών μου επιδόσεων, με στόχο ένα καλό χρόνο στον κλασσικό μαραθώνιο της Αθήνας. Η Μαρία με την ευγένεια της ψυχής της, πολύ γρήγορα διέλυσε τα σύννεφα των αρχικών μου αμφιβολιών.
Το άγρυπνο βλέμμα της εμπειρίας ήταν πάντα παρών, να δίνει οποιαδήποτε συμβουλή, να εξηγεί κάθε μου απορία σχετικά με το τρέξιμο, και οτιδήποτε άλλο χρειαζόταν. Πάντα όμως επιβράβευε τις προσπάθειές μου και κάθε φορά που έβλεπε την βελτίωση μου, απορούσε, και μου έλεγε, πως ακόμη δεν έχω καταφέρει να κάνω έναν καλό χρόνο στον μαραθώνιο. Θα τα πας πολύ καλά μου έλεγε, πολύ καλύτερα απ’ ότι νομίζεις. Μπορείς!
Το αποτέλεσμα των προπονήσεων φάνηκε πολύ γρήγορα, ποιο γρήγορα απ’ ότι φανταζόμουν. Στις 11 Νοεμβρίου το 2012. Δυστυχώς όμως, όχι στον μαραθώνιο, αλλά στα 10km διότι ένα oικογενειακό πρόβλημα με ανάγκασε να μείνω πάνω από ένα μήνα εκτός προπονήσεων, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τροποποιήσουμε τα αγωνιστικά μας πλάνα. Μετά από 6 χρόνια, (το 2006 είχα κάνει στην ίδια διαδρομή των 10Km “47.24”, και τις επόμενες χρονιές δεν μπορούσα να κατέβω κάτω από τα 50 λεπτά), κατάφερα να τερματίσω με χρόνο «48.12».
Σίγουρα αυτό το οφείλω καθαρά και μόνο στην Μαρία Πολύζου !!! Το ευχαριστώ μου είναι πολύ μικρό, μπροστά στο τεράστιο έργο που επιτελεί!!! Η αγωνιστική μου βελτίωση οφείλεται στο ότι πίστεψε στις αθλητικές μου δυνατότητες, και στην εμπιστοσύνη που έδειξε προς το πρόσωπό μου. Η καθαρή συνείδησή της, είναι ο προσανατολισμός της, σε θετικά πράγματα.
Της δίνει την δυνατότητα να διαβάζει τις σκέψεις των ανθρώπων, και να ενεργεί σύμφωνα με τα πιστεύω, και τις εμπειρίες της.. Όμως για μένα μεγάλη σπουδαιότητα έχει το γεγονός ότι, μέσα από τα ιδανικά και τις αξίες που πρεσβεύει, κατάφερε να ενισχύσει και οχυρώσει το πνεύμα της αγωνιστικής μου θέλησης.
Με έκανε να συνειδητοποιήσω πως η αναπηρία δεν αποκλείει κανέναν από την ζωή.
Aντιθέτως, δίνοντας το παρών καθημερινά στον αθλητικό στίβο, εγείρω το ενδιαφέρον των άλλων
ανθρώπων, και πως μπορούν να ξεπερνούν τα όποια προβλήματά τους, δια μέσω του αθλητισμού.
«Η διαφορετικότητα μας ενώνει »
Ζώτος Χρήστος
16 Νοεμβρίου 2012
