Πως πιστεύεις πως σε επηρεάζει ο μυικός πόνος μετά από μια σκληρή προπόνηση;
Αν κάνεις μια ασυνήθιστα δύσκολη προπόνηση, ίσως μια προπόνηση τρεξίματος με αρκετές απότομες καταβάσεις και άλλες άγνωστες για το σώμα σου κινήσεις, το πιο πιθανό είναι να είσαι πιασμένος την επόμενη ημέρα. Πόσο πιασμένος όμως; Εξαρτάται από τον βαθμό των μυικών βλαβών που έχουν προκληθεί, θα φαντάζεσαι.
Αλλά ίσως να μην είναι μόνο αυτό, σύμφωνα με μια ενδιαφέρουσα έρευνα από τον Eric Hall και την Nicole Razor από το Elon University η οποία παρουσιάστηκε στην μηνιαία συνάντηση του American College of Sports Medicine. Χρησιμοποιήθηκαν ερωτηματολόγια για να εξετάσουν πως η συμπεριφορά απέναντι στον πόνο επηρέασε την αντίληψη για τον μυικό πόνο που ακολούθησε μετά από μια υψηλής έντασης άσκηση σε 35 αθλητές ηλικίας κολεγίου.
Η έρευνα ερεύνησε τις συνέπειες του “μοντέλου του φόβου αποφυγής του πόνου”, δηλαδή η ιδέα πως η υπερβολική προσοχή που δίνεις για να αποφύγεις τον πόνο, μετά από ένα τραυματισμό, μπορεί να οδηγήσει σε ένα φαύλο κύκλο που σε αποτρέπει από το να επανέλθεις στην ομαλή δραστηριότητα και να καθυστερείς με αυτό τον τρόπο την ίαση και συνεπώς ο πόνος να συνεχίζεται (σαν συνέπεια της αποφυγής). Με άλλα λόγια, η σκέψη του πόνου μπορεί να να είναι χειρότερη από τον ίδιο τον πόνο.
Τα ερωτηματολόγια που χορηγήθηκαν περιλάμβαναν και το ερωτηματολόγιο του φόβου αποφυγής του πόνου (Athlete Fear Avoidance Questionnaire), στο οποίο μπορείς να δεις τον βαθμό στον οποίο συμφωνείς με καταστάσεις του τύπου: “δεν θα μπορέσω να παίξω πότε όπως έπαιζα πριν τον τραυματισμό μου” και “ανησυχώ μήπως επιστρέψω πιο γρήγορα από οτι πρέπει και ο τραυματισμός μου χειροτερέψει”, μαζί με άλλα όπως το ερωτηματολόγιο του φόβου του πόνου (Fear of Pain Questionnaire) και την κλίμακα καταστροφολογίας του πόνου (Pain Catastrophizing Scale).
Σίγουρα η βαθμολογία των αθλητών σε αυτά τα ερωτηματολόγια (τα οποία χορηγήθηκαν πριν από μια σκληρή προπόνηση) είχαν κάποια προγνωστική αξία για το μέγεθος του πόνου που έλεγαν πως ένιωθαν 24 με 48 ώρες μετά την προπόνηση, καθώς και πόσο καταστροφικό βαθμολόγησαν το πόνο και πόσο φοβούνται ένα επανατραυματισμό.
Παρόμοια, ένα ερωτηματολόγιο άγχους και φόβου υποδείκνυε πως οι περισσότερο αγχώδεις άνθρωποι βαθμολόγησαν τον μυικό πόνο μετά την άσκηση ως πόνο μεγαλύτερης έντασης από οτι οι υπόλοιποι.
Δηλαδή αυτό σημαίνει πως ο μυικός πόνος μετά την άσκηση είναι στο κεφάλι σου; Όχι ακριβώς…δυστυχώς. Αλλά υποδεικνύει πως ο τρόπος που ανταποκρινόμαστε στο μυικό πιάσιμο εξαρτάται μερικώς από την στάση που έχουμε απέναντι στον πόνο.
Οι προβλέψεις του μοντέλου του φόβου αποφυγής του πόνου (FA-model), όπου η υπερβολική αποφυγή του πόνου είναι αυτή που ξεκινάει τον φαύλο κύκλο χρόνιων προβλημάτων, παραμένουν αμφιλεγόμενες. Υπάρχουν συγκεκριμένες καταστάσεις όπου έχει νόημα: αν προφυλάσσεις ένα διάστρεμμα για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθυστερείς την αποκατάσταση του και ίσως υπονομεύεις τις μακροπρόθεσμες προοπτικές. Αλλά υπάρχουν και καταστάσεις όπου ισχύει το αντίθετο: αν δεν προσέξεις τα σημάδια ενός πόνου και προχωρήσει σε ένα κάταγμα πίεσης, θέτεις σε κίνδυνο την αποκατάσταση και κινδυνεύεις από μακροπρόθεσμη βλάβη.
Κατά μια έννοια, μια από τις πολύτιμες δεξιότητες που έρχονται μαζί με την εμπειρία στο τρέξιμο και σε άλλα σπορ, είναι η ικανότητα της διάκρισης μεταξύ λεπτών διαβαθμίσεων της δυσφορίας και του πόνου. Ο πόνος που αντιμετωπίζεις είναι ασήμαντος και μπορείς να τον προσπεράσεις ή είναι ένα πρώιμο σημάδι ενός πιθανού χρόνιου τραυματισμού που θα σε ταλαιπωρήσει για το επόμενο έτος αν δεν τον αντιμετωπίσεις έγκαιρα; Οι δρομείς αποκτούν σημαντική (παρά την θέληση τους πολλές φορές) εμπειρία στον χώρο αυτό μέσω λαθών και δοκιμών.
Θα ήταν ενδιαφέρον να δεις μια έρευνα σαν αυτή να γίνει καθόλη την διάρκεια μιας δρομικής σαιζόν. Οι δρομείς που φοβούνται τον πόνο κάνουν μικρότερο χιλιομετρικό όγκο και συνεπώς τρέχουν πιο αργά; Ή αποφεύγουν τους τραυματισμούς αποτελεσματικά και τρέχουν πιο γρήγορα; Ή ο φόβος του πόνου είναι συνέπεια παρελθοντικών τραυματισμών και όχι η αιτία;
Στην εφαρμογή βέβαια εφιστώ την προσοχή: όταν έχεις αμφιβολίες κάνε ένα διάλειμμα, γιατί λίγες μέρες τώρα είναι καλύτερα από λίγους μήνες αργότερα. Είναι όμως αδιαμφισβήτητο πως αν θέλεις να προπονηθείς σκληρά θα πρέπει να μάθεις να αντιμετωπίζεις μικρούς και μεγάλους πόνους και όχι να τους φοβάσαι. Είναι δύσκολο να βρεις την ισορροπία, άρα ίσως αυτή η έρευνα είναι μια χρήσιμη υπενθύμιση πως το αίσθημα της δυσφορίας μπορεί να προέρχεται από τους μύες σου αλλά σίγουρα φιλτράρεται από το μυαλό σου.
Συγγραφέας: Alex Hutchinson
Επιμέλεια και κατασκευή: Runningmagazine
